Avuç içi tebessümler

Zenginlik güzel şey; fakire, yetime, miskine, ihtiyaç sahibine yardım edildiği müddetçe değilse de zor iş, ağır yük, büyük vebal. Adeta ateş! Hele mal biriktirme yarışına girilmişse çekilir mi o hayat, yazık o ömre!

Sanki buraya bunun için gelinmiş!

Mal arttıkça kibir artıyor, kibir arttıkça balon gibi şişiyor nefesler bitince bakıyor ki yolun sonu karanlık; yapacak bir şey yok, geriye dönmek mümkün değil; büyük acı, acıların acısı!

Fakirin duasını almak ne büyük mutluluk, yetimi sevindirmek ne büyük saadet, gariplere iltifat ne büyük şeref; bunları unutan kendini kaybeder, insan olma idrakini yitirir!

Makam da öyle değil mi? Kimi “ateşten gömlek” bilip kaçmış, ekseriyet ateş yarışında; ne garip şey! Gariplikler dünyasında yaşıyoruz; bu nasıl dünya dedirtiyor!

Zengin ülkelerin fakir ülkelere yaptığına bakın; Öncelikle Gazze’de yaşanan dram kibrin ve zulmün tavan yapışı; bilmiyorlar ki kibrin affı yok er geç zelil olacaklar elbet.

Toplu iğne ucu kadar kan pıhtısından çıkan insan sonunda toprağa düşer; evvelini öyle ahiri böyle oysa o yeryüzünde fitne çıkarır, kan döker; kendini bilmemenin zulüm derinliğinden doğar bütün bunlar. Tarih denilen ibret defteri okunmaz, tersinden bakılır, yanlış hüküm verilir; tekraren deftere aynı şeyler yazılmaya devam eder.

İlk emir “oku” dur.

İnsana akıl verilmiş düşünsün diye, gönül verilmiş hissetsin ve fark etsin diye, vicdan verilmiş tartsın diye. Bütün kâinatı geride bırakan ne büyük zenginliktir bu; o ne yapar hazinenin üstünde ağlar, suyun başında susuz kalır!

Acınır mı buna, ateş kimin içindir?

Daha öteye gitmeden yanar; için için ve derinden, dünya yangın yerine döner, yaşadığımız genel hal öyle değil mi?

“Mal da yalan mülk de yalan, var biraz sen oyalan” a dinleyen kim; kinin girdabına düşmüş, kibirde boğulmuşlar okur da idrak ederler mi bu hakikati?

Umut kaf dağının ardında mı? Anka kuşları varsa yakın. Dibimizde yakınımızda fakirler var, garipler var, ihtiyaç sahipleri var; ellerinden tutup avuçlarına bir şeyler koyabiliyor tebessümle bakabiliyorsak zenginizdir ve insan olma rütbesine erişmişizdir, dünya iyiliğe güzelliğe dönüyordur vesselam.