Anları eylemleştirmek

Değişen dünyada değişmeyen tek şey; değişim. Hayat ölüme ölüm hayata, başarı başarısızlığa başarısızlık başarıya, kazanmak kaybetmeye kaybetmek kazanmaya; değişip duruyor. Durmak durmuyor; değişim döngüsüyle dönüp duruyor.

Zirveler zirve durmuyor; yamaçlar tek düze yükselmiyor. Çıkmanın ve inmenin gidişli gelişli yollarında ruhlarımız yoruluyor, yüreklerimiz yırtılıyor, kalplerimiz kıymık kıymık oluyor.

Günün getirdikleri ve götürdükleriyle her akşam ömür evimizden bir tuğla boşluğa yuvarlanıyor. Hesapla hesap edilemeyen, madde ile ölçülemeyen, rakamlara sığmayan, sayılara girmeyen bir kayıp bu. Bundan daha büyük kayıp; kaybettiğimizin farkında olmamak.

Gün 24 saat, hafta 7 gün, saat 60 dakika; zihinlerimizi hazırlamak, kavrayışlarımızı kolaylaştırmak için çıkardığımız işaretler, değişim ölçütleri...Gerçekte zaman ne?

"An" değişimin neresinde, ömrün hangi kertesinde, hayatın hangi karesi ve köşesinde? Adı üstünde "an" işte; değişimin doğduğu sular, değişimin aktığı sular. Evvel zaman içinde bir "an" varmış, ahir zaman içinde de bir "an". Bir lahza değişmemiş "an"; atomdan yıldızlara hep anda durmuş, hep anda dönmüşler.

Durum bu minval üzere dönerken an olmuş bir küçük kederde boğulmuş, an olmuş bir küçük sevinçte uçmuşuz; kâh olmuş uçlardan diklemesine çakılmışız yere. Yırtık yürekle doğrulmaya çalışmış; yön, yol, yordam arar olmuşuz.

Zıtlıkların zıtlığında varılan merkez; değişim kazanında pişen an, zaman, peşinden sürüklenen mekân ve insan. Akan evren, kayan yıldızlar, kaybolan ırmaklar, durulmayan değişim... Bu sular nerede doğdu, nereye akıyor?

İki günü eşit sayanın kaybını kim ölçebilir ve o kaybı geri getirebilir? Bugün, bu an, bu mekân, bu hayat; kâinat kadar değerli, kalp kadar kıymetli. Böyle bir derdi olmayana dert değil; geçsin zaman, ölsün ömür, aksın hayat!

Bir küçük dert, değişimi görmek, akıntıyı fark etmek; kah akıntıya bırakmak kendini, kah akıntıya karşı kürek çekmek... Değişimle mücadele, değişimle yenilenme başka nasıl olur?

Bu hayat başka hayat değişmeden; bir an olsun durup "değişimini" düşünmek, düşünmeye değer bir eylem. Anları eylemleştirmek, her kertede ömrü renklendirir, bereketlendirir, durağanlıktan kurtarır.