90. dakika

Her hadise yorumlanmalı, her şahıs irdelenmeli mi? Hele mahiyeti bilinmeyen, evveli ve ahiri ile birlikte anlaşılmayan şeyleri yorumlamak, hem yorar hem de yanlışa düşürebilir!

Bir defasında bir arkadaşım arabasını yol kavşağının sağ kenarına, hafif meyilli yere park edip dışarı çıkmıştı. El frenini tam çekmemesinden olsa gerek araba ilerlemeye başladı, yan koltukta fark eder etmez frene bastım fakat araba işlek yolun ortasına gelmişti bir kere.

Tahmin ettiğiniz gibi arkada yığılan arabalar başladılar klaksiyon çalmaya. İçlerinden neler geçirdiler kim bilir? Kaç kişi düşündü acaba durum nedir, hemen kötü yorum getirmeyelim, bir bekleyelim görelim, belki durum bildiğimiz gibi değildir diye!

Yine bir başka tanıdığım; yaşına konumuna düşünce yapısına baksanız futbol maçı seyrettiğini söylemese inanmam dersiniz, maçları izlediğini 90. Dakika bittiğinde TV'yi kapattığını yorumları hiç bakmadığını söyledi ve sözlerini "neyin yorumunu yapıyorlar ben zaten seyrettim" minvalinde tamamladı.

Birinci hadise görünürlüğün mahiyeti bilinmiyor (batın), ikinci hadise yorum yapılmayacak kadar açık (zahir).

Gündüzde güneşin varlığı ile ilgili yorum yapılır mı? Kör değilsen, gözünü kapamazsan görürsün. Gecede güneşin varlığını ispat için Ay üzerinden delillendirme getirilir, yorum yapılır.

Bu davranış bu adama yakışmadı demek, zan etmek, tenkit etmek, gıybet etmek kolay da; bekleyip durumu anladıktan sonra konuşmak, yorum yapmak zor. Büyük insan olmak öyle kolay değil çünkü.

Aceleciliğin kolaylığında nice kırıcı hükümler verilir de; arkadaşlıklar bozulur, dostluklar dağılır, tanımadığı insanın, insanların hakları yenir!

Kul hakkı sadece para meselesi değil; gıybet de bir kul hakkıdır, kötü zan da kul hakkıdır. 90. Dakika gibi ekranı kapatmak, yorum yapmaktan çekinmek de bir erdemdir!

Yol hallerinde, trafikte, tanımadığı nice insanın hakkına girilir; nerede bulacaksın da helalleşeceksin. Yolun ortasında duran bir araba görüp de 90. Dakika gibi davranan insanlar çoğalıyorsa toplum iyi yolda ilerliyordur vesselam.