Eleştiren ve eleştirilen çocuklar istiyoruz

Bir önce ki hafta eğitimde yaratıcı dramaya kısaca değinmiş, bu hafta ise ‘’Neden yaratıcı drama?’’ sorusuna yanıt arayacağımdan bahsetmiştim.

Yaratıcı drama ne işimize yarayacak?

Bu soru için birçok cevap yazmak mümkün ancak benim için önemli konulara sırası ile değineceğim. Bunlardan bir tanesi;

Bireyselleşmiş toplumun yansıması olan çocuklar. ‘’Önce ben’’ diyen çocukların, grup içerisine kaynaşamaması, toplu karar alamaması, birlikte oyun oynama, ortak hareket etme becerisinden yoksun olmaları hem eğitim hayatında hem de günlük hayatında yaşayacağı sıkıntıların temelini atmış oluyor.

Sık sık karşılaştığım durumlardan bir tanesi çocukların birlikte oyun oynayamamaları. Çocuklar birlikte bir oyuna başlanmış olsa da, çok geçmeden oyun,

 ‘’Öğretmenim, ben bunu istiyorum. O istemiyor.’’

‘’Benim dediğim hiç olmuyor’’ yakınmaları ile son buluyor. Çocukların bu denli bireyselleşmesinin birçok sebebi var elbette ama görebildiğim uzman çözüm yaratıcı drama.

Bu drama ne yapacak da çocuklar birlikte hareket etmeyi öğrenecek?

Öncelikle drama bir grup eğitimidir. Grubun içerisinde bireyin kendinden parçalar bulmasıdır. Yapılan etkinlikler kişiye yönelik değil grubun bütününe yapılan etkinliklerdir. Oynanan çoğu oyunda, yapılan canlandırmaların tümünde grubun birlikte hareket etmesi ve karar alması gerekir. Bu durum çocukların birlikte hareket etme becerilerini geliştirmenin yanı sıra birbirlerini dinleme, kararlara saygılı olma, fikrini belirtme, fikrini savunma, grup içerisinde söz sahibi olma gibi hayatı boyunca her zaman ihtiyaç duyacağı becerileri her drama atölyesinde farkına bile varmadan kullanmış ve pekiştirmiş olur.

Hazırlık aşamasında küçük oyunlar ile başlayan süreçte dahi, atölye boyunca verilecek kazanımın dışında, öz beceri olarak bir oyuna dâhil olma ve sürdürme yetilerini kazanır. Canlandırma aşamasında ise, artık grubun bir parçası olması ve alınan kararların sorumluluğunu üstlenmesi gerekir. Çok önemli bir nokta daha, çocuklar her canlandırmayı var olan grubuyla yapmaz. Yeni çocuklar ile grup olur. Bu durum ise yeni durumlara adapte olma ve arkadaşlık kurma becerilerini büyük ölçüde ileriye taşır. Değerlendirme aşamasında gelecek olursak; burada da her çocuk bir başka arkadaşını değerlendirirken; yorum yapma, eleştirme, fikirlerini açıkça belirtme ve en önemlilerden biri eleştirilere açık olma becerilerini geliştirir. Eleştirilme fikri bizim toplumumuz için, ‘’Beni kimse eleştirmez, sen kimsin arkadaş!’’ konumundayken çocuklarda bu davranışın gelişmesi, eleştiriler doğrultusunda kendinde yenilikler meydana getirmesi çok değerli bir özellik halini alır.

 Kendi sınıfım için konuşacak olursam, her öğrencimi farklı teneffüslerde başka arkadaşlarıyla oynarken görebiliyorum. Sen benim tek arkadaşımsın, sadece seninle oynarım düşüncesi hemen hemen hiç birinde yok. Kendi içlerinde farklı gruplar oluşturup ortak hareket ederek oyun oynamayı biliyorlar.

 Bu beceriler çocuklara; oturduğumuz yerde, okulda sıradan dersler esnasında kazandırabileceğimiz türden beceriler değiller. Çocukların belirttiğimiz özelliklere sahip olmasını hepimiz isteriz. Bu nedenle çocuklar yaşları fark etmeksizin yaratıcı drama ile tanışmalı, toplum içerisinde fikir belirterek özgürce yaşamayı öğrenmelidir.

Her çocuğun; kendini özgürce ifade etmesi, durumlar hakkında fikirlerini rahatça belirtmesi, grup etkileşime açık olması, liderlik özellikleri gelişirken lideri de eleştirebilmesi, en önemlisi kişisel çıkarlarını toplum çıkarlarının önünde tutmaması dileğimle…

bursahayat16@gmail.com e-posta adresine yaratıcı drama ile ilgili görüşlerinizi posta atmanızı rica ediyorum. Sizlerden gelecek dönütler doğrultusunda yazıya/duruma yön vermek yaratıcı dramanın da altın kurallarından biridir.