Sıkıntılı günlerimizde sanatın yeri

Sanatın ne olduğu günümüzde hala tartışılmaktadır. Uzun süreler daha tartışılacak bir durumdur. Ama ondan önce sanatın neden lazım olduğunu düşünmemiz lazım. Elbette bu konu dahi halen tartışılmakta.

Tolstoy, sanatı, insanların ufkunu genişleten, dünyaya farklı bakmasını sağlayan, en önemlisi,  insanların birbirlerine duygularını aktarma aracı olarak gören bir yazar. İnsanlar hayvan gibi konuşmasının yanı sıra onlardan farklı olarak sanat aracılığıyla duygularını başka bireylere aktarır.

İnsan, duyguları ön planda bir varlık olduğundan bunları aktarması en doğal şeylerden biridir. Yani sanat bir yerde gerekli bir unsurdur.

Ancak insanın duygularını paylaşmaktan öte ihtiyaçları vardır. Temel ihtiyaçlar olan barınma, giyinme, uyku, bunun yanında güvenlik ihtiyacı ve sevme, sevilme, bir şeylere ait olma ihtiyaçları gibi temel ihtiyaçlar vardır. Bu ihtiyaçlar tamamlanmadıkça hayatını idame ettirmesi, düzgün bir birey olması giderek zorlaşacaktır.

İnsan bu ihtiyaçlarını tamamladıktan sonra üst düzey ihtiyaçlar ortaya çıkar. Bunların içinde sanat vardır. Üst düzey olması bizi aldatmasın. Sonuçta bir ihtiyaç haline gelebilmekte.

Ülkemizde bu ihtiyaç ne kadar karşılanmakta? Bu durum kendine nasıl bir yer bulmakta?

Kendimiz düşündüğümüzde cevabın basit olduğunu görmekteyiz. Sıkıntılı dönemler geçmekte. Birçok insanımız askeri ücretle geçinmeye çalışmakta. İhtiyaçlarının çoğunu karşılamakta sıkıntı çekmekte. Elbette insanlarımızın önüne büyük imkanlar getirilmekte. İş imkanından tutun ev sahibi olmaya kadar. Ancak bazen bu durum yetersiz kalıyor. Sadece maddi imkanlar insanımızın rahata kavuşmasını sağlamaz. İç dünyalarına inmek oralarda o sıkıntıları gidermek gerekmektedir.

 Dostoyevski'nin güzel bir sözü vardır: ''Ama insana özgü bir yeteneksizliktir yaşayamamak! Yoksa hangi balık boğmuş kendini; Hangi serçe atlamış damdan?''. İnsan her sorunun üstesinden gelebilir. Ancak bizi güçsüzleştiren psikolojik durumlar ortaya çıkmaktadır. Bunlarla başa çıkmayı öğretilmesi ve öğrenmemiz gerekmektedir.

 Bu durumun da üstesinden geldiğimizde, refah seviyemizi arttırdığımızda daha anlaşılır bir insanlığımız ve daha güzel bir geleceğimiz olacak.

İşte en büyük eksiklerimizden biri olan insanlarımızı anlayamama sorununu da güzel bir gelecekte aşmak dileğiyle...