Önce kendi içimizdeki savaşı yenmeliyiz!

Önce kendi içimizdeki

Bir Ali Cengiz oyunudur gidiyor. İki yüz yılı geçkin dönüp duran bir çıkmazı olmayan bir labirentteyiz. Tarihten çıkaramadığımız dersler, bir köle gibi sırtımıza yediğimiz kırbaçlar, düşmanımıza biçtiğimiz ekinler...

  Küfür tek millettir. Bu söze bırakın itimadımız olmasını, anlayabildiğimizden bile şüpheliyim.

  Küfür tek millettir! Baktığımızda dünyaya her ahmak bunu anlar. Anlar ve ona göre hareket eder. Ama biz ahmak bile olamadık sanırım. Müslümanların bırakın bu dini anlamasını, sadece bu sözü anlamaları durumunda bile herhalde bu durumda olmazdık.

Afrika, Çin, Orta Asya, Arap yarımadası, Avrupa'nın doğusu, Rusya'nın içleri, Batı Asya bakın nerede Müslüman varsa acı çekmiş dertlenmiş. Hâlbuki bu acı verenler hep farklı milletlerden.

  Bunun birçok sebebi var elbette. İlki doğru söyleyen dokuz köyden kovulur. İkincisi ise bir insanın kendi doğrusu diğer insandan mantıklı ve olması gerekense bu diğer insanı korkutur ve kıskançlığı başlar. Peygamber zuhur ettiğinde Yahudilerde durum böyle olmadı mı? Kıskançlıklarının esiri olup doğruyu inkâr etmediler mi?

  Bir devrandır dönüyor. Ahengi bozulmuş bir çark ne kadar daha dönebilir. İnsanlığa, daha doğrusu hakikate yapılan bu zulüm elbet cevapsız kalmaz. Ancak bunun cevabını verecek olan biz değil gibiyiz. Cevap verenlerin içinde olacağımız bile meçhul. Çünkü milletimizin efendileri olan köylülerimiz cahil bırakıldıkça bizim efendiliğimiz ne kadar sürer?

  Elimizden tutacak birileri lazım. Allah her şeyi sebeple beraber yaratır. Elbet bize bir sebep lazım geliyor. Bu sebebin ne olduğu bir iman meselesi olarak tam bir şekilde ortada. Zamanı geldiğinde apaçık bir şekilde yüzümüze vurduğunda cevap verenlerden olamaya layık olan mıyız değil miyiz anlaşılacak.

  Bu oyun bozulacak ama hep dendiği gibi insanın en büyük savaşı kendi içindedir. Kendi içimizi gerçekten yendiğimizde bu dünyanın küçük savaşını kazanacağız.