Sözün sessizliği bozacak kadar değerli mi?

Konuşmadan evvel düşün.
Gereği var mı?
Gerçek midir?
Şefkat barındırıyor mu?
Kimseyi incitebilir mi?
Sessizliği bozacak kadar değerli mi?

İnsanın yaradılışında kendini anlatma, kendini ifade etme güdüsü bulunmaktadır.
Hepimiz yaşadıklarımızı hemhal edecek birilerine ihtiyaç duyarız. Her ne kadar bizi bireyselleşmeye iten bir dünyada yaşıyor olsak da kelimelerimizin bizi anlayan bir kulağa rast gelmesini arzu ederiz.

Peki bizde var olan bu yetiyi bilinçsizce kullanıyor olabilir miyiz?  Eskiler boşuna dememiş 'Sözü söylemeden önce o senin esirin, söyledikten sonra ise sen onun esirisin.'  Hepimizin içinde büyük büyük kelimeler var. Hatta içimizde o kadar fazla ki bu kelimeler, hiç düşünmeden, tartmadan sarf edebiliyoruz her birini.
Bu kelimeler, bazen bir bıçak keskinliğinde ya da bir meltem esintisi yumuşaklığında olabiliyor. Seçim tam anlamıyla bize bağlı. Niyetimiz güzeli anmak mı, yoksa olumsuzluğu bulaştırmak mı? Çünkü her ikisi de en az diğeri kadar tesirli.
 

Ben ise bir insanın sözüne itimat ettiğim kadar saygı duyarım. Sözünün eri olan, ağzından çıkanın sorumluluğunu alabilendir saygıyı hak eden. Zira yaşadıklarımız, sözümüzü pişirmiyorsa eğer, bu hayatta geçirdiğimiz onca zamanın bir anlamı kalmaz.

Sözümüzü söylemeden önce kendi değer süzgecimizden geçirmeliyiz. Söylenen, birisinin derdine merhem olacak mı? Söylenene fayda sağlayacak mı? En önemlisi söz, yerini bulacak mı? Zaman çok değerli... Nasıl ve ne kadar kaliteli geçirdiğimiz de bir o kadar mühim... Zamanımızın kalitesini ise kullandığımız kelimeler ve bu kelimeleri sarf ettiğimiz kişiler belirlemekte. Çevremizdekiler ile kurduğumuz iletişimi gerekli özen ve hassasiyet ile gerçekleştirirsek daha sağlıklı ilişkiler kurmuş olacağız.
 

Bir sonraki yazıda görüşmek üzere... Hoşça kalın...