Hayatı bir ekranın ardında yaşamak

Geçtiğimiz hafta 19 Mayıs Gençlik Bayramı vesilesiyle Bursa Büyükşehir Belediyesi tarafından düzenlenen bir müzik festivali gerçekleşti. Birbirinden değerli sanatçılar Bursalı gençlere keyifli dakikalar yaşattı.
Sözünü ettiğim keyifli dakikalara, şanslıyım ki ben de şahit olabildim. Oldukça özenle hazırlanmış güzel bir programdı. Konsere katılan kitle çoğunlukla üniversite ve lise öğrencilerinden oluşuyordu. Her biri coşkulu ve ışıl ışıldı. Onların bu canlılığı, geleceğe olan umudumu daha da arttırdı.
Fakat özellikle sanatçı sahneye çıktığı sırada dikkatimi çeken ve aynı süratte beni üzen bir durum yaşandı.

Gençlerin hepsi sahneyi, ekranlarının ardından izliyordu.
Herkesin bir anda sağ kolu havaya kalktı. Sanatçıyı görebilmek, sahne coşkusundan nasiplenebilmek kimsenin dert listesinde değildi. O sırada amaç ben görmesem de olur, asıl kameram güzel görsündü.
Başlarını kaldırsalar o anı gerçekten yaşamış olacaklardı. Sanki ellerindekiler hayatla aralarında daimi duran bir paravan görevindeydi.

 Neyse ki bu durum her şarkının başında tekrarlanıp fazla uzun sürmedi.
Değinmek istediğim konu ise, yetiştirdiğimiz yeni kuşağın suni bir şekilde yaşamlarını idame ediyor olmaları.

Tamam, kabul… Gelecek dünyanın ahbabı kuşkusuz, teknoloji. Yapay zekâ, insansız mekanik birçok icat üretime geçmekte. Bu gelişmenin olumlu yanlarını saymak da mümkün. Fakat ya ruhlarımız?
Deneyimlerimizi layığıyla fikir süzgecimizden geçirmezsek, ruhumuz nasıl pişecek? Onlarında mı insansızı çıkar dersiniz?

Ben diyorum ki: Olmaz… Çünkü kıyamete kadar çarkını çeviren bu dünyada yapay olan her şey biraz sırıtır. Tabiatın da sınırları vardır. Aynı özümüz gibi…

Ekranlarımızla nereye kadar o anı yaşamış taklidi yapabiliriz ki? Nereye kadar ömrümüzü doyasıya yaşıyor rolü yapabiliriz?
Tam bu sırada sorulara Nazım Hikmet’in dizeleri cevap versin isterim:
 

Bilir misin?
Bir gün kuş olup uçacaksın
İşte o an gelmeden yaşayacaksın
Yapmadığın şeyleri yapacaksın
Belki bir şarkıya aşık olacaksın
Onu durmadan dinleyip iki gün sonra unutacaksın
Belki de bu şarkıları söyleyeceksin
Her söylediğinde kalbin yeniden atacak
Kim bilir belki bir bilim insanı olur da kendini onlara adarsın
Herkes sana karşı koyarken sen bunu para istemeksizin yaparsın
İşte bundan dolayı sen yaşayacaksın
Kimsenin yaşamadığı kadar
…

Belki bir gün yeniden doğmak isteyeceksin
Ve o gün doğacaksın ve bunların hepsini yaşayacaksın
Ne için mi?
Yaşadım diyebilmek için…

Hoşça kalın…