Duygu kapısının dış mandalı

Bugünkü yazımda sizlere acıyı yaşayabilmekten söz edeceğim.

Çocukluğumuzdan itibaren acı ile ne kadar iyi savaşırsak, hayatta o kadar başarılı olacağımız söylendi. Biz de zannettik ki ona meydan okursak veyahut onu görmezden gelirsek, kazanan biz olacağız.

Fakat yanıldık…

Her duygu layığıyla yaşamayı hak ediyor zihnimizde. Zihnimizde diyorum. Çünkü duyguları yeşerttiğimiz ve suladığımız yer orası. Asıl merkez zihnimiz.

Heyecanlanırken alkışlandık, mutluyken fotoğraf karelerinde hep yan yanaydık.

Ya acı çekerken?

Bu duyguyu neden kilitli odalar ardına, yastık altına sakladık?

Bu duyguyu, çevremizden olağanca gayretimizle gizlemeye çalışsak da kendimizden kaçamadık? Çünkü orada, o his içimizde bir yerlerde. Bunu biliyoruz ve artık inkâr edemiyoruz. İşte tam o zamanlarda içimizdeki o davetsiz misafire öfkemizi gösterirken aslında kendi ruhumuzu yıpratıyoruz.

Hâlbuki bu öfke, bilinçaltımızda bulunan ‘Acı çekersen güçsüz olursun. Acını paylaşırsan öz güvensiz gözükürsün. ‘ düşünce kalıplarının dışa yansımasıdır.

Her zaman derim: Hayat boyu içimizdeki o kısık sesten ibaretiz.

Kim olduğumuzu, kendimiz ile olan muhabbetimiz belirler; tekrarladığımız sözler, kendimize olan şefkatin yeterliliği belirler.

İlk adım olarak hissettiğimiz duyguyu biz kabul edeceğiz. Ne kadar canımız yansa da, acının misafirliğinden hoşnut olmasak da başımızı ilk biz okşayacağız. Ben bir insanım ve hayatın olağan akışında inişler de çıkışlar da mevcut. Bu süreçte tüm hisleri yaşamaya hakkım var diyeceğiz.

Evrende her şey zıttı ile dengededir. Hangi taraftan yana olursak olalım, diğer kısmın gerekliliğini idrak etmeliyiz.

‘Istırap çekerek çok şey öğreniyorum.’ Diyor Goethe

Varlığından yaka silktiğimiz acı, aslında bize bir mesaj verme görevindedir. Belki de sadece sert bir öğretmendir. Ne dersiniz? Zira o öğretmene kulak verdiğimiz sürece tamamlayabileceğiz kendimizi. Hissettiklerimizi kabul ettiğimizde, gerçek bizle bağ kurmuş olacağız. Lakin önce, içimizdeki o kısık sesi dinleyerek…

Özünüz ile iyi anlaştığınız bir hayat dilerim. Hoşça kalın…