Ben keman çalsın istiyorum!

Geçen gün bir müzik evindeydim. İçeriye henüz orta yaşlarında, oldukça telaşlı fakat bir o kadar da hevesli görünen bir kadın girdi. Çocuğumun keman eğitimi almasını istiyorum; yaş sınırınız var mı? Sorusunu yöneltti. Eğitmen, çocuğun yaşını sorduktan sonra kadından '3' yanıtını aldı.

Eğitmen, müzik eğitimi için yaş sınırının 7 olduğunu, bu eğitim için çocuğunun henüz küçük olduğundan, zorlanabileceğini söyledi. Hanımefendi karşı taraftan istediği cevabı alamamış olacak ki ' Enstrüman keman olacak. Ben şimdiden başlasın istiyorum.' dedi, elinden gelen en iyi ikna üslubuyla. Fakat eğitmenden tüm kararlılığıyla aynı cevabı alınca, ısrarından vazgeçip müzik evinden ayrıldı.

Aklımda şu sorular belirdi o sırada: Birincisi, çocuğun gelişim süreci için doğru zaman mıydı? İkincisi herhangi bir enstrüman çalmaya bir yönelimi var mıydı? Üçüncüsü ise, eğer varsa enstrüman seçeneğini kemandan yana kullanan çocuk muydu?

Tüm ebeveynler kuşkusuz çocuklarının en iyi koşullarda yetişmesini isterler. Fakat bazen bu istek, çocuğa yarardan çok zarar verebilmektedir.

Sportif ve sanatsal aktiviteler, çocukların gelişim yönünden özgüvenli olabilmesinde, ekip uyumunu edinebilmesinde, karar verme, liderlik becerileri kazanmasında önemli rol oynamaktadırlar.

Yalnız şunu belirtmek isterim ki: Çocuğunuzun sizden en temel beklentisi, onunla iletişim kurabilmenizdir. Öncelikle onun ihtiyaçlarını dinleyin. Çocuğunuz için yaptığınız her şey onun onayı ve bilgisi dahilinde olmalıdır. Ebeveyn olarak siz imkan sunun; fakat seçme hakkını ona bırakın. Aynı zamanda bu konu ile ilgili nasıl bir yol izlemeniz gerektiği hakkında, okulun rehber öğretmenine ya da bir pedagoga danışabilirsiniz.

Bir diğer adım ise çocuğunuzun potansiyelini birlikte keşfedin. Bu deneme yanılma yolculuğu aynı zamanda sizin bağınızı da güçlendirecektir. Gözlem gücünüzü kullanın; onu gözlemleyin. Evet, rehber olun; fakat izin verin yolu o seçsin. Kendini hazır hissettiği zamanda, keyif aldığı alanı kendisi muhakkak belirleyecektir.

Bununla beraber çocuğunuzun herhangi bir spor dalına veyahut sanatsal bir faaliyete ilgi duymaya da bilir. Özgüven sahibi olsun amacıyla yazdırmış olduğunuz herhangi bir kurs ya da aktivite, eğer onun potansiyeli ve isteği dahilinde değilse amaç zıttına erişir. Bu durumda çocuğunuz yetersizlik duygusunu hissetmiş olur. Bu süreçte edindiği bu duygu, hayat boyu kendini başarılı hissedememesine neden olur.

Çocuğunuz, arkadaşlarıyla zaman geçirmeyi, odasına çekilip kitap okumayı seviyor olabilir. Buna saygı duymalı, çocuğumuzda bir eksiklik var düşüncesinden kaçınmalısınız. Zira çocuğunuzda bir eksiklik yok, sadece kitap okumayı seviyor o kadar.

Unutmayın, hayat çocuğunuzun da deneyimleyeceği uzun bir yol... Bu yolda siz onun en önemli eşlik edenlerisiniz. Bu yol arkadaşlığında, onun yerinde olmayı değil, onun yanında olmayı tercih etmelisiniz. İşe ilk adım olarak çocuğunuzu dinleyerek başlayabilirsiniz. Bunu başardığınızda çocuğunuzla daha güçlü ve sağlıklı bir ilişkiyi yakalamış olacaksınız.

Diğer yazıda görüşmek üzere... Hoşça kalın...