Neden mi Bursaspor?

Çok küçüktüm ilkokul çağlarımdı, okula gitmek için erkenden uyumuştum. O zamanlar nerede kendi yatağın kendi odan olacak... Oturma odasında yer yatağı yapardı annem orada uyur uyanırdım. Bir akşam uyku esnasında babamın golllllllllll gollllllllll beeeeeee diye bağırışıyla uyandım, sabah oldu sanıp hemen önlüğümü aramaya gitmiştim. Babam tam bir Bursaspor manyağıydı tabiri caizse. Böyle bir babanın Fenerbahçeli bir kızı olacak değildim ya elbet... Bursasporlu oldum.

Kız evladı olmama rağmen oldukça fanatik ve Bursaspor'a hayran bir ruh ile büyüdüm. Mahalleden arkadaşlarımla maçlara gitmeye başladım. Resmen harçlıklarımı biriktirip maça gidiyordum. Üniversite Çağlar'ına kadar hep böyle geçti. Bir erkek çocuğu gibi yetiştim.

Bursaspor maçları olduğu zaman hiç bir arkadaşım yanıma yaklaşamaz rakip takımı destekleyen kimse duramazdı yanımda. Hatta üniversite de 1. yılımda sırf bu kadar fanatiğim diye Fenerbahçe taraftarı olan öğretmenimle epey tartışıp o dersten kalmıştım...

Bu ruh hep böyle devam etti taaa ki mahkeme yollarında yürüyene kadar. Bursaspor uğruna mahkemelikte olduk iyi mi?... Hayatında adliyeye hiç uğramamış birisi olarak mahkemeye çıktım. Derken yıllar yılları kovaladı bazı deli haller kalktı gitti elbette... İşte böyle Bursasporlu oldum ben. Skora değil hakikaten her zaman armaya sevdalı birisi olarak yetiştim.

Peki neden Bursasporluyum?

Çünkü ekmeğini yediğin şehrin takımına hiç bir zaman düşman olamazsın derdi babam. Bazı insanlar tanıyorum koyu Beşiktaş, Galatasaray, Fenerbahçe taraftarı olan bazı arkadaşlarım Bursaspor'a hüküm giydirip dururken ben onları ayıplıyordum. Hatta bazıları da duymuşsunuzdur muhakkak "Bursaspor şampiyon oldu herkes Bursasporlu oldu..." Kahkaha atıyordum onlara. Arkadaşlarım o zihniyette olan insanlara çok güzel bir pankartla cevap verdi...

KUPALARA TAPSAYDIK BURSASPORLU OLMAZDIK...

Sanırım yeterli olmuştur...

Bursaspor hiç bir zaman hak etmediği galibiyet ve kupalarla göz boyamadı. Tüm haksız rekabetlere rağmen dimdik durdu. Eğmedi ki boynunu hiç... Şerefi uğruna inandığı yolda her zaman dimdik yürüdü. Şehrimize ihanet etmedim çok şükür hiç bir zaman ve her zaman nedensiz sevdim Yeşil ve Beyazı. Daha doğrusu yeşil beyaz olan her şeyi... Az mı üşüdük o caddeye kadar uzayan bilet kuyruklarında. Az mı ağladık haksızlıklara uğradığımız zaman... Bursaspor senin hayatında neden bu kadar yer tutar diyorlar.. Nasıl tutmasın ki, gençliğim onunla geçti gitti. O tribünlerin ruhunu bir bilseniz. Nasıl olduğunu bilmeden ve bir hayalken şampiyonluk türküleri döküldü ağzımızdan... Sevmekten yorulunur mu hiç? Bende Bursa'yı ve Bursaspor'u sevmekten hiç yorulmadım... Belediye bünyesinde staj yaparken çalıştığım ablalarım ve hatta çalışma arkadaşlarım hayret ile bakıyor beni holigan diye çağırıyorlardı yanlarına. Babama ne yaptın bu kıza "Yaşar abi" diyorlardı... Babam gülümser o duygunun hiç tarafı olmadığını söylerdi. Hakikaten de öyle bu sevdanın tarifi yok.

İşte böyle güzel sevdim Bursaspor'u... Karşılıksız,sonu nereye gider,dur -frenle demeden dimdik gençlik yokuşunu soluksuz koşarak çıktım.

Bursaspor sevgisini tattık bir kere, daha da dönüş yok geriye.

Onunla ağladık onunla güldük.

Düşsede kalksa da, ölüm yine onunla...

Dünyada ki bütün kalemleri toplasak mürekkep yetmez onu anlatmaya...

Var ol Bursaspor'um her zaman var ol!