Karakter yoksunu

Ne yazık ki bugün ki köşemde biraz aşağılık insanlara yer vereceğim. Hani ar damarı çatlayan vicdansız merhametsiz sevgisiz hatta ve hatta sevgiyi hak etmeyen o karakter yoksunlarına...

Geçenlerde başıma bir olay geldi, halk otobüsüne bindim, ortaya doğru ilerledim, otobüsün sonuna doğru geçerken genç bir hanımefendinin bağırışıyla resmen dondum kaldım. Kısmen ben diyeyim 20-22 siz deyin 25-26 maksimum; daha fazla değildir yani. Ayakta ve oturan teyzeler de var. Ön tarafta oturan bayanlardan birisi bu genç bayana dedi ki kızım keşke yer verseydin... Teyze önüne döndü, kendi kendine bir şeyler söylemeye devam etti. Ama ciddi anlamda rahatsız edici bir tavır yoktu kadında. Bu genç kadın bir çıkıştı ki vay efendim 'yaşlısın diye sesimi çıkarmıyorum', vay efendim 'beni yerimden kaldırma bak kadın! yer vermek zorunda mıyım?" İşaret parmağını kaldırarak öyle bir çemkirdi ki böyle cazgır, insanlıktan yoksun, yaşlıya büyüğe saygısı olmayan bir şekilde büyümüş ve büyütülmüş hanımefendi.

Seni de bir 'Ana' doğurmadı mı.?

Bu böbürlenmekte neyin nesi?

Eğer böyle bir ortamda büyütülmeseydi bu sözleri sarf edip o kadına böyle çıkışmazdı. Kadın sustu tabi ne yapsın...
Hanımefendi bu sefer de diğer insanlarla tartışmaya başladı. Otobüste resmen kaos ortamı oluştu.
İnsanlar ellerinden gelse kadının yüzüne tüküreceklerdi. Bende öyle elbette...
Utandım, o yaşlı insana böyle çemkirmek bence çok daha ağır ithafları hak ediyor.
Dışarıdan baksan aman ne kadar hanımefendi dersin... Dışı seni içi beni yakar misali.
Böyle karakterler de var işte. Hani kanayan vicdan diyoruz ya, işte tamda burası bence.
Saygı her şey....
Saygı olmadan ne sevgi olur ne insanlık ne merhamet ne de vicdan.
Bu yazıyı yazıyor bu olayı anlatıyorum, unuttuğumuz hatırlamakta güçlük çektiğimiz bu merhameti o kanayan yarayı belki biraz olsun sarabiliriz diye.
Bu tür karaktersiz insanlara bir nebze olsun sessiz kalmayalım diye.
Lütfen saygınızı sevginizi merhametinizi kaybetmeyin.
Çünkü bunu kaybedince pekte insan yerine koyulmuyorsunuz...