Deniz...

Ne güzel geliyor kulağa öyle değil mi? 

Keşke Deniz'in hayatı da böyle kulağa hoş gelen bir hayat olsaydı.  

17 yaşında çocukluk arkadaşı tarafından tabiri caizse 'Kız muhabbeti' yüzünden bıçaklandı Deniz. 
İçimi acıtan ve uzun süre etkisinden kurtulamayacağım bir yazısını buldum...

Deniz yaklaşık 1 hafta önce Facebook adresinden şu yazıyı paylaşmış... 

"Nasıl özledim anne bir bilsen o kokunu, o kadar çok özledim ki... Bana vuruşunu, sinirlenince kıyafetlerimi çöpe atışını, beni evden kovuşunu özledim be annem... Keşke şimdi küs olmasaydık keşke beni dövseydin, keşke yanında olsaydım ama ben artık üzülüp ağlamıyorum kendimi artık anne çünkü alıştım ben... Sen bensiz mutlusun ama ben çok kötüyüm be annem. Sokaklarda geziyorum diye sokak çocuğu derdin ya bana ben artık sokak çocuğuyum be anne. Her gün alkol kullanıyorum bir sokağın başında uyuyorum belki bir gün bir sokağın başında ölürüm diye her gün Allaha dua ediyorum. İnşallah bir gün ölürümde sokaklarda kalacağıma sokaklarda yatacağıma mezarda yatarım be annem...  Yemin ederim seni çok özledim be annem... "

Olayın ne boyutlarda olduğunun bir kanıtı yok sonuçta şahitlik etmedim yaşantılarına.

Fakat şu tabloya baktığında feryat figan ağlayası geliyor be insanın...
Böyle yürek yakan bir yazıyı öylesine yazamaz 17 yaşında bir çocuk öyle değil mi?
Acı be...

Çok acı.

Keşke bu kadar ile kalsaydı Deniz'in hikayesi.
Şöyle devam etmiş yazısına...
"Beni affet demiyorum... Affedemezsin, çünkü benim üvey babam ve iki tane üvey kardeşim var.  Eğer sen beni affedersen üvey babam evden gider. O yüzden beni affetmiyorsun. Olsun annem affetme. Sen mutlu ol yeter... Üvey babam sana demişti ya, Deniz mi? Ben mi? Sende o adamı seçmiştin. Bana dönüp deniz... Siz yetim büyüdünüz onlar da yetim büyümesin diyordun anne... O çocuklar yetim büyümedi ama ben yetim büyüdüm..."

Genç yaşta hayattan bıkkınlığını yorgunluğunu ve annesine, ailesine olan özleminden öyle acı bahsetmiş ki...

İnsanın adeta yüreğini burkuyor. Çocuklarınıza göstermelik sevgiler sergiliyorsunuz. Bunun bedelini yine o gencecik bedenler ödüyor.

Önce ki yazılarımda yine çocuklardan bahsetmiştim.

Onlara verilmesi gereken sevgiden ilgiden...

Büyüdüğünde iç acıtan anıların sahibi çocuklar olmasın.

Bir yüreğe dahi tekabül edebilirsem kardır.
 Acı ve yanlışlar içersinde yaşamını sürdüren genç yaşta dünyaya gözlerini kapatan...

İsmi kadar güzel olmayan kaderinin kurbanı oldu. 

Mekânın cennet olsun Deniz...