Güvercin kanadı ve çobanın kopan kolları

Şair, şiirine şöyle başlıyor:

Bana bir şey anlat aşkım!

Anadolu'nun hikâyelerinde; dramı, acısı, sevinci, düşene el uzatanı, güvercinin çırpınışları karşısında sessiz kalmayıp elleri kopanları bitmiyor!

Yaşanmışlıkları olduğu için de Anadolu'ya bu ismi vermişler, yapıştırmışlar.

Ağrı'nın Diyadin ilçesine bağlı Günbuldu köyünde çobanlık yapan 16 yaşındaki Ramazan Taşdemir'in hayatı, yüksek gerilim hattına kanadı takılan güvercini kurtarırken karardı.

Artık Ramazan'ın iki kolu yok.

Annesi, babası perişan.

Ramazan'ın tedavisi devam ediyor, gözünden yaş eksik olmuyor.

Haykırıyor, feryat ediyor. Ağrılı kolları kökünden kurumuş çobanın.

"Kollar insanın her şeyi. Sadece protez kol takılsın, hayatımı yaşamak istiyorum" diyor.

Acı çok büyük, yürek dayanacak gibi değil.

Güvercinin dramına, kanadının tellere takılmasına gönlü razı gelmemiş çoban Ramazan'ın.

Sonrası malum işte.

Bu nasıl bir yürek Yarabbi.

Nasıl kulların var senin!

Kapısının önünü süpürmekten aciz olanlarla, güvercinin çırpınışına yüreği dayanamayanlara kadar!

Sayacak, sıralayacak, üst üste koyacak daha neler neler var.

Tıpkı, Çanakkale'de yan yana yatanlar gibi.

Neyse ki bizim Anadolu'nun Ahmet ağabeyi, Sağlık Bakanı Ahmet Demircan, çoban Ramazan'ın feryadını duydu.

"Gel sana ben sarılayım aşkım" dedi.

Şimdi, hastanede tedavisi devam eden Ramazan'a protez kol takılacak...

Çoban Ramazan'ın isteği yerine gelecek.

"Devletin görevi vatandaşına hizmet etmektir, gözyaşını silmektir" diyerek hareket eden bizim Ahmet ağabey, göz pınarları kurumak üzere olan, hayatı kararan çoban Ramazan'a güvercin gibi kanat çırparak imdadına yetişti.

Eyvallah Sağlık Bakanı Ahmet Demircan, Allah seni star etsin.

İşte böyle Erbakan Hocam, torunlarımıza anlatacağımız bir hikâyemiz daha oldu...