Faruk Çelik ve bayram bereketi

"Her bayramlaşma, yakınlaşmadır" diyor şair.

Ramazan Bayramı münasebetiyle Bursa'mızın her yanında yakınlaşmalar oldu...

Muhalefet partilerinden STK'lara kadar.

Mesela...

Bu şehrin her sokağında, caddesinde anısı olan, ziyaret ettiği evlerin kapı numaralarını bile aklında tutan Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanı Faruk Çelik, her ne kadar Bursa'dan Urfa'ya gönderilse de, siyasete şekil verdiği şehrinden kopmuyor, koparılmak istense de kimseye pabuç bırakmıyor.

Bakan Faruk Çelik, o eski heyecanından, çekiciliğinden hiçbir şey kaybetmediğini bir kez daha gösterdi.

Vatan Mahallesi'ndeki Doğu Camiinde hemşerileriyle birlikte önce omuz omuza Ramazan Bayramı'nın namazını kıldı, sonra Bursalılarla bayramlaştı.

Cami avlusunda büyüklere nasihatte bulundu, küçüklere ise bayram harçlığı verdi.   

Çelik, Bursa'ya ne zaman gelse, heyecan zirve yapıyor.

Aslında Bakan Çelik, birilerine nazikçe şu mesajı veriyor. "Bursa'dan beni kimse koparamaz."

***

Şu bir gerçek ki, maalesef Bursa'ya hizmet etsin diye şehrimize paraşütle iniş yapanların, yalnız başlarına sokaklarımızın havasını, caddelerimizin atmosferini yakalayamadıklarını görüyor ve şahit oluyoruz.

Durum böyle olunca da, istenilen heyecan bir türlü yakalanamıyor; metal yorgunluğu ortaya çıkıyor.

Şunu açıkça gördük ve şahit olduk ki,

Vatan Mahallesi'nde Ramazan Bayramı sabahı Faruk Çelik'in cami avlusuna kattığı heyecan ve Bursalılarla yaşadığı bayram sevinci hakikaten görülmeye değerdi.

Bu atmosferi gözleri bağlı olanlar da gördü; nihayetinde kör değiller ya.

Çünkü bağ gevşer, kaş göz oynar, ışık sızar...

Bir de şu var tabi...

Kulağını tıkamakla sağır olmazsın; sadece geçici olarak duymak istemediğini engellersin.

Ama gerçek hiçbir zaman değişmez!

Sonuç itibariyle ışık, yine doğudan yükseliyor.

Yani, Yıldırım'dan...

Ne hikmetse Bursa'da bu güne kadar siyasetin ışığı çoğu zaman Yıldırım'dan yükseldi.

O yüzden Muradiye'nin, Mollarap'ın, Kuştepe'nin nerede olduğunu bilmeyen ithallerle bu işin olmadığını görmek, bilmek, idrak etmek, hissetmek lazım, Abidinciğim!