Biraz nezaket

Nezaket herkeste olması gereken bir davranış şeklidir demeyeceğim. Aksine, aslında nezaket herkeste var olabilecek bir davranış şeklidir. Neden mi? İşim gereği en çok yaptığım şey insanların davranış ve tutumlarını gözlemlemek ve analiz etmek oluyor. Bazen bakıyorum, ailesine ya da eşine nezaket göstermeyen bir kişi, farklı bir ortamda farklı kişilere karşı son derece nezaketli olabiliyor. Pekala ben böyle bir durumda o insanın nezaket sahibi olduğunu mu, yoksa olmadığını mı düşünmeliyim? O zaman böyle davrandığında insanına göre mi nezaket göstermiş mi oluyor? İnsan ya bir şeydir ya da değildir. Yani ya naziktir ya da kabadır. Nobran yani kaba saba insanlar var, yok değil. Bu tarz insanlar yetiştirilme tarzları ve yetiştikleri yöreden dolayı sadece o tarz davranışlara maruz kaldıkları için, o şekilde davranmayı öğrenmişlerdir.

Kendini geliştirme imkanı olmayan o kadar çok insan var ki; sanırım bunların farklı şekilde yetişmeleri de mümkün olmuyor. Ya da bunun tam tersi bir insan düşünelim; son derece nazik, saygılı ve erdemli. Sanırım hayalimizdeki insan profili. Bu da elbette yetiştiği aile ve sosyal çevreyle ilişkili. Peki böyle üç tip insan profili içinde en sorunlu olan hangisi sizce? Elbette ilk örnek verdiğim, yani çıkarlarına göre davranan! Tamam, ee biz ne yapalım şimdi? Cevap çok basit, öncelikle kendimizi bir analiz edelim. Acaba biz nasılız? Ve nezaketli çocuklar yetiştirelim. Ama bunun ilk şartı önce örnek olmak.

Bir insanın kendinde olmayan bir meziyeti karşısındakine vermesi mümkün değil. Ama o kişinin bunu öğrenmesi için imkan sağlaması mümkün. Yani bizde olmayan bir güzelliği çocuklarımızın edinmesi için her türlü çabayı gösterebiliriz. Elbette hiçbir bilgi ailede edinilen kadar değerli değildir ama bu da öğrenilemez demek değildir. Sadece insan farkında olsun. İnanın güzel erdemlere o kadar muhtacız ki! Nezaketli, kendinden başka insanların da olduğunun farkında olan, hak hukuk tanıyan insanların sayısı artsın artık. Bir yerlerden küçük küçük başlayabiliriz mesela. Bol bol teşekkür ederek örneğin. Eşimize, çocuğumuza, anne babamıza, yaptıkları en küçük şey için bile teşekkür etmeliyiz. Teşekkür bence çok değerli bir takdir. Çünkü insan en çok mecburiyetten yaptığı şeylerden rahatsız olur. Ama küçük bir teşekkür, kişinin yaptığı şeyden dolayı mecburiyet hissini ortadan kaldırarak memnuniyet duymasını sağlar. Tabi ki hemen yanında da özür dilemek. Sanırım bu teşekkür etmekten kat be kat zor. Ama işte asıl nezaket unsuru burada ortaya çıkıyor çünkü ego ortadan kalkıyor. Özür dilemeyi bilen insan zaten hemen her konuda nezaket sahibi olmayı başarabilir diye düşünüyorum. Siz ne dersiniz?

Sağlıcakla ve farkındalıkla kalın.