İçimizi yakan anma

Önceki gün, 7 yıl önce Mersin’in Tarsus ilçesinde katledilen Özgecan Arslan’ın ölüm yıldönümüydü.

Henüz 19 yaşında aramızdan ayrılan Özgecan,melek figürlü mezarı başında anıldı.

Gözleri yaşartan bu buluşmaya, talihsiz kızın ailesinin dışında vatandaşlar da katıldı.

Okulundan çıktıktan sonra evine gitmek için bindiği minibüste pis eller tarafından katledilen üniversite öğrencisi Özgecan’ın annesi Songül Aslan’ın ‘Acımız ilk günkü gibi. Her saniye bu acı içimizde’ sözleri yürekleri dağladı.

***

Ülkeyi dehşete düşüren 7 yıl önceki vahşet; katledilen, şiddet gören, taciz edilen tüm kadınların yaşadıkları sorunlara adeta bir işaret fişeği olmuştu.

Belki de…

O zamana kadar ‘kadına şiddete’ yönelik toplumda oluşmayanderecede büyük bir farkındalık meydana gelmişti.

Özgecan’ın canice katledilişinin ardından konu haftalarca basında masaya yatırılmış, toplumun kadınlara sahip çıkması gerektiği etkili bir şekilde ifade edilmişti.

Bu konuda yasal adımlar da atılmış, kadına şiddet uygulayanlara karşı ağır yaptırımlar getirilmişti.

Maalesef günümüzde depek çok kadın bir yerlerde şiddete maruz kalıyor hatta öldürülüyor.

Ancak…

Özgecan cinayetinin ardından ufak da olsa toplumsal algıda bazı şeylerin değiştiğini söylemek mümkün.

En azından, kamusal alanda erkekler, kadınlara karşı yüksek sesle bile konuştuklarında etraftakilerin rahatsız edici bakışlarına maruz kalıyor.

Daha ötesinde ise toplumun sert tepkisini gördüklerine de şahit oluyoruz.

***

Özgecan ve nice katledilen kızlarımıza Allah’tan rahmet, kederli ailelerine sabırlar diliyorum.

Bizler büyükşehirlerde şiddete karşı bilinç aşılarken, kırsal alanlar da ne hayatların heba olduğunu bilemiyoruz.

Bu sebepten de…

Kadına yönelik şiddetin, sosyolojik ve psikolojik boyutlarının araştırılıp topyekun adımlar atılması gerektiği kanısındayım.