Herkesin hayalindeki mesleği yapmasını sağlamalıyız

Çağımızın en büyük sorunlarından biri de;

İnsanların işini severek yapmamasıdır.

İş verimini geriye götüren bu sorun,

Aynı zamanda insan psikolojisini de olumsuz etkilemektedir.

İş yerlerinde veya resmi dairelerde sürekli, asık suratla mesaisini tamamlamaya çalışan insanlarla karşılaşıyoruz.

Bunun nedeni gününün çoğunu sevmediği bir işte harcama çaresizliğidir.

Elbette ki,

Kişi yaptığı işi tercih etme özgürlüğüne sahiptir.

Ancak; bazı şartlar kişinin bu özgürlüğünü elinden alır.

Bunlar; aile baskısı, ekonomik kaygılar ve eğitim çağında yanlış yönlendirmedir.

Kabul edelim;

Çoğumuz çocukluk dönemlerimizde şu anki mesleğimizden çok daha farklı meslek kollarının hayalini kuruyorduk.

İllaki marangoz, itfaiye eri veya oto tamircisi olmak isteyenlerimiz vardı.

Fakat eğitim sistemi ve baskılar bu kişileri bankacı, öğretmen veya mühendis yaptı.

Bunun çözümü mutlaka erken yaşlarda çocukların yetenekleri ve ilgileri doğrultusunda bir meslek grubuna yönlendirilmeleridir.

Gelişmiş pek çok ülkede daha 9 yaşında mesleki seçim yapılmaktadır.

Atalarımız ne güzel söylemiş; 'ağaç yaşken eğilir' diye.

Bizler de...

Eğitim müfredatımızda bu hedefle gencecik fidanlarımızı, erkenden hayallerindeki mesleğe doğru yöneltmeliyiz.

Böylece...

Hem iş verimini arttıracak, hem de mutluluk oranı yüksek bir topluma kavuşacağız.

Herkesin sevdiği ve hayalini kurduğu mesleğe sahip olup, dört elle işine sarıldığı bir ülke düşünsenize...

Elbette ki...

Bu noktada nitelik ve beceri de meslek erbaplarını birbirinden ayıran önemli bir unsur olacak.

Böylece, iş gücündeki rekabet çok daha üst seviyelere çıkacak ve hizmetteki kalite artacak.

İnanın bu söylediklerimi uygulamak çok da zor değil.

Yeter ki, işe bir yerden başlayalım ve okul sıralarındaki çocuklarımızı sınav kaygısından uzaklaştıralım.

Böylece geleceğe çok daha umutlu bakacak ve başarılı olacakları bir yön kendilerine çizeceklerdir.