Mevlâna Haftası Münasebetiyle: Hz. Mevlana'nın ölüm anlayışı-2

Şeb-i Arûs

Şeb-i Arûs, Arapça farsça bir terkiptir. Şeb, Farsça gece demek, Arûs ise Arapça düğün demektir. Düğün gecesi, vuslat ve kavuşma gecesi gibi anlamlara gelir.

Hz. Mevlana ölmek üzere iken yaşlı gözlerle etrafını çevreleyen dostlarına ölmekle çok sevdiği Rabbi'ne kavuşacağına inandığını, dolayısı ile ölüm gecesini yas gecesi yapmamalarını, vuslat gecesi, düğün gecesi olarak değerlendirmelerini ister.

"Dostlarım! Ölüm, bizim için bir yokluk, bir hiçlik değildir. Ölüm, seveni, sevdiğine kavuşturan bir köprüdür. Ebedileşmek ve sevdiklerimize kavuşmak için ölüm köprüsünden geçmek gerektir. Ölüm, iki sevgilinin buluştuğu düğün gecesidir. Benim ölümümü yas günü yapmayın"... gibi nasihatlerde bulunur. İşte adeta insana ölümü sevdiren ve ölüm gecesini, "Aşıkın maşukuna kavuştuğu gece" olarak nitelendiren. Hz. Mevlana'nın ölüm anlayışı budur.

Allah Rasûlü "Ağızların tadını bozan ölümü sıkça anın" buyurmuşlardır. Ölümü sıkça anmak, ölüm ötesine iyi hazırlanmaya ve taparcasına dünyaya sarılmamaya vesile olur. Gerçek anlamda Allah ve Rasûlünü sevenler ölümden korkmazlar. Onlar Allah ve Rasûlüne kavuşmak için ölüm köprüsünden geçmek gerektiğini bilirler.Ölüm, seveni, sevdiğine kavuşturur. Ölmeden önce ölüp, ölüm ötesine hazırlığını iyi yapanlar için ölüm korkulacak bir şey değildir. Dersine iyi çalışan öğrenci imtihandan niye korksun ki?

Bununla beraber ölüm tabii bir olaydır. İsyan etmeden ve yaka-paça yırtmadan ölene üzülmek ağlamak da normaldir. Ama vefat eden, salih ve takva sahibi bir Hak dostu ise onun ölümüne gıpta edilir; sevgilisine kavuşuyor diye özenilir; arkasından dua ve istiğfar edilir.

Hz. Mevlana yüzyıllar önce 17 Aralık'ta sevenlerinin gözü önünde sevdiğine kavuştu. Bu günkü sevenleri ise vasiyetine uyarak onu Şeb-i Arûs törenleriyle yâd ediyorlar ve edecekler de....

Rabbim ömrünü güzel tamamlayanlardan eylesin.