
Çengel boynuzlu dağ keçisi ( diğer adları: Kırkeçi, Yaban Keçisi), Türkiye'nin Kuzeydoğu, Doğu Anadolu ve Toroslar'ın doğusunda yaşayan bir keçi türüdür. Ayrıca, bu tür farklı bölgelerde de bulunabilir; İspanya, Fransa, İtalya, Balkanlar'ın bazı bölümleri, Arnavutluk, İsviçre, Avusturya, Çekya, Slovakya, Polonya, Bulgaristan, Kafkasya ve Romanya'da yaşamaktadır.
YABAN KEÇİSİ HAKKINDA Boy ve Ağırlık: Çengel boynuzlu dağ keçisi, 90-120 cm boyunda, 6-10 cm uzunluğunda bir kuyruğa sahiptir. Ortalama ağırlığı ise 35-50 kg arasındadır.
Renk ve Desenler: Yüzlerinin alt kısmı daha açık ve soluk renktedir. Ağız kenarından gözlerinin arkasına kadar uzanan geniş siyah bir bant bulunur.
Boynuzlar: Boynuzlar alından dik olarak çıkar ve 15-20 cm yüksekliğe ulaştıktan sonra geriye doğru 7-8 cm kadar kıvrılır. Boynuzların tam şekli, keçinin üçüncü yılında oluşur. Hem erkek hem de dişilerde boynuz bulunur.
Ayak Yapısı: Ayak tabanlarındaki yumuşak yastıklar sayesinde, çok dik kayalara tırmanabilirler.
YABAN KEÇİSİ NERELERDE YAŞAR?Yüksek Dağlık Bölgeler: Yaz aylarında, çıplak, kayalık ve orman sınırının üstündeki dağlık alanları tercih ederler. Besin maddesi bol olan alçak yerleri sevmelerine rağmen, insan baskısından dolayı yüksek dağlara sığınırlar.
Kış Mevsimi: Kışın, daha alçak, derin, otlu ve ağaçlıklı vadilere çekilirler.
YABAN KEÇİSİ HANGİ AYDA DOĞURUR?Çiftleşme Dönemi: Ekim ve Kasım aylarında çiftleşirler. Dişiler, 21 haftalık bir gebelik sürecinin ardından 1 veya 2 yavru doğurur. Genç keçiler, yaklaşık 3 yaşına geldiklerinde çiftleşmeye başlayabilirler.
Yaşam Süresi: Çengel boynuzlu dağ keçileri 12-18 yıl kadar yaşarlar.
Bu türün korunması, doğal habitatlarının ve yaşam alanlarının sürdürülebilir şekilde yönetilmesini gerektirir. Özellikle yüksek dağlık bölgelerdeki yaşam alanlarının korunması, çengel boynuzlu dağ keçilerinin varlığını devam ettirebilmesi açısından büyük önem taşımaktadır.
DAĞ KEÇİLERİ NASIL DÜŞMÜYOR?Dağ keçilerinin vücutlarının ağırlık merkezlerinin yere yakın olması, vücut şekilleri ve toynak yapıları, bu hayvanların dik yamaçlarda dengeli bir şekilde hareket etmelerini sağlayan önemli faktörlerdir. Dağ keçilerinin toynaklarının dış kısımları sertken, tabanları ise yumuşak ve esnektir. Bu özel yapı, toynakların dik yamaçlardaki küçük çıkıntılara uyum sağlamasını ve bu çıkıntılarda sağlam bir şekilde tutunmasını kolaylaştırır.
Bu özellikler sayesinde dağ keçileri, zorlu dağlık arazilerde dahi ustalıkla hareket edebilir, kayalık ve eğimli yüzeylerde güvenli bir şekilde tırmanabilirler. Bu adaptasyon, onların doğal yaşam alanlarında hayatta kalmalarını ve avcılardan kaçmalarını mümkün kılar.