Behçet Necatigil, 1916 yılında İstanbul'da doğdu.
1938 yılında Yüksek Öğretmen Okulu Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü'nden mezun oldu.
İlk olarak Kars Lisesi'nde edebiyat öğretmeni olarak göreve başladı.
1940-1960 yılları arasında Kabataş Lisesi'nde öğretmenlik yaptı.
1960 yılında emekli oldu ve edebiyat çalışmalarıyla uğraşmaya başladı.
Behçet Necatigil, 1979 yılında İstanbul'da vefat etti.
ESERLERİ...Şiir kitapları:
1945: Kapalı Çarşı
1951: Çevre
1953: Evler
1956: Eski Toprak
1958: Arada
1960: Dar Çağ
1963: Yaz Dönemi
1965: Divançe
1968: İki Başına Yürümek
1970: En/Cam
1973: Zebra
1975: Kareler Aklar
1976: Sevgilerde
1978: Beyler
1979: Söyleriz
1985: Yayımlanmamış Şiirler
Radyo Oyunu:
1965: Yıldızlara Bakmak, Kadın ve Kedi
1967: Gece Aşevi
1970: Üç Turunçlar
1975: Pencere
1995: Ertuğrul Faciası
Yazılar:
1979: Bile/Yazdı
1983: Düzyazılar 1 (haz. Ali Tanyeri - Hilmi Yavuz)
1983: Düzyazılar 2
Sözlük:
1960: Edebiyatımızda İsimler Sözlüğü
1971: Edebiyatımızda Eserler Sözlüğü
Diğer Eserleri:
1963: Atatürk Şiirleri (antoloji)
1969: 100 Soruda Mitologya
1971: Musullu Süleyman (Ahmet Mithat Efendi'den sadeleştirme)
1989: Mektuplar
Behçet Necatigil, Türk şiirinin en önemli temsilcilerinden biri olarak kabul edilir ve eserlerinde geniş bir yelpazede temaya yer verir. En çok öne çıkan temalardan bazıları şunlardır:
Varoluş Kaygısı ve Yalnızlık: Necatigil, şiirlerinde bireyin varoluş kaygısını ve yalnızlığını sıklıkla işler. Bu temalar, modern yaşamın insan üzerinde yarattığı yabancılaşma ve aidiyetsizlik duygusuyla bağlantılıdır.
Zaman ve Ölüm: Necatigil, zamanın akışı ve ölümün kaçınılmazlığı üzerine de kafa yorar. Şiirlerinde zamana karşı duyduğu kaygı ve ölümün getirdiği belirsizlik hissi dikkat çekicidir.
Anı ve Geçmişle Hesaplaşma: Necatigil'in şiirlerinde çocukluk anıları ve geçmişle hesaplaşma önemli bir yer tutar. Geçmişe duyduğu özlem ve pişmanlık duyguları şiirlerine yansır.
Doğa ve Şehir: Necatigil, doğaya ve şehire dair gözlemlerini de şiirlerinde işler. Doğayla iç içe olma ihtiyacı ve şehrin kaotik ortamına duyduğu yabancılık hissi şiirlerinde sıklıkla yer alır.
Aşk ve Ayrılık: Necatigil, aşk ve ayrılık temalarını da şiirlerinde işler. Aşkın getirdiği mutluluk ve heyecan kadar, ayrılığın getirdiği acıyı ve hüznü de şiirlerinde dile getirir.
Sanat ve Dil: Necatigil, sanatın ve dilin rolü üzerine de düşünür. Şiirlerinde sanatın gücüne ve dilin sınırlarına dair fikirlerini dile getirir.
Toplumsal Eleştiri: Necatigil, bazı şiirlerinde toplumsal eleştiriye de yer verir. Toplumdaki eşitsizlikleri ve adaletsizlikleri şiirlerinde dile getirir.
EDEBİ KİŞİLİĞİ...Behçet Necatigil, sade ve yalın bir dille yazmasıyla tanınır.
Şiirlerinde günlük yaşamdan imgeler ve temalar kullanır.
Şiirlerinde bireyin yalnızlığını, yabancılaşmasını ve varoluş kaygısını dile getirir.
Herhangi bir edebi akıma bağlı kalmadan özgün bir şiir anlayışı geliştirmiştir.
Türk şiirinin en önemli temsilcilerinden biri olarak kabul edilir.
ÖDÜLLERİ...1956 yılında "Korku" adlı şiir kitabı ile Türk Dil Kurumu Şiir Ödülü'nü kazandı.
1978 yılında "Şiirler 1943-1978" adlı şiir kitabı ile Atatürk Kültür Merkezi Şiir Ödülü'nü kazandı.
BEHÇET NECATİGİL HAKKINDA BAZI İLGİNÇ BİLGİLER...Necatigil soyadını, hem baba adının hem de divan şairi Necâtî Bey'e duyduğu hayranlığın etkisiyle almıştır.
Necatigil, sadece şiir yazmakla kalmamış, aynı zamanda edebiyat üzerine makaleler ve kitaplar da yazmıştır.
Behçet Necatigil, tiyatro oyunları ve senaryolar da yazmıştır.
Necatigil, şiirlerini okurlarıyla buluşturmak için şiir dinletileri düzenlemiştir.
Behçet Necatigil, şiirlerinde kullandığı sade dil ve yalın üslup sayesinde Türk şiirinin anlaşılmasına ve sevilmesine katkıda bulunmuştur.