Genişleyen dünyanın içinde, daralan ruhumuz...

Dünya hızla gelişiyor.
Binalar, insanlar, teknoloji, üretim gibi her şey hızlı bir büyümede...
Suret olarak biz insanlarda büyüyüp genişliyor iken, bizi sıkıp daraltan iç huzurumuzu bir türlü genişletemediğimiz ruhumuz hep darlanmalarda...
Konuşup kendini ifade edebilen en küçük yaştaki çocuklardan tutun da, yaşlılarımıza kadar herkes ruhi bir bunalım yaşıyor. Genişleyen dünyada kaybettiğimiz iç huzurumuzu arıyoruz.
Evler eskiden tek hücreden oluşur, tuvalet gibi asli ihtiyaçlar evin dışında karşılanır, evlerde büyükler ile birlikte yaşanırmış. Şimdi duruma baktığımızda korkunç bir rahatlık tablosunun içinde sessiz sakin bunalımdayız. Geniş evler bizi sıkıyor, daraltıyor ve boğuyor.
Eskiden seyahatte bulunan sıhhat, şimdilerde hemen hemen her ailede bulunan iki binek araba ile bizlerde manevi hastalıklara yol açmış durumda.
Büyüklerin yanında edep ve hayadan evladını sevemeyen ailelerin gönlünde bulunan huzur, şimdilerde bir dünya tahtı kurup tapar gibi sevdiğimiz evlatlarımız için atan kalplerimizde bulunmuyor.
Genişleyen ve bizi rahatlatmasını beklediğimiz yenilikler, zamanımızı belkide daha fazla çalışmaya ve ibadete ayırmayı hedeflediğimiz teknoloji, bize kolaylıklar gösterip, karşılığında zamanımızın bereketini de aldı elimizden.
Bir tuşla sipariş verip kapımıza gelen yiyecekler, içinde annelerimizin sevgisini ve duasını kattığı yiyecekler gibi ruhumuzu doyurmadı.
Batı; bize içimizi süslemeyi değil, süslediğimiz dışımızı beğendirmeyi amaçladı.
İnternet ve bilgisayar çağı herşeyi en üstün teknoloji ile üretirken, ruhumuzu gösteren bir ayna ve manevi hastalıklarımızı gösteren bir tomografi ya da bir emar cihazı üretilmedi.
Ve dolayısıyla bizi sıkıp daraltan dünyada darlanmalarımızın da bir hastalık olduğunu bilemedik.
Ayet meallerinde okuduğumuz üzere, Allah-ü Teala bize bazı sözlerinde  "biz sizin ruhumuzu genişletmedik mi?" bazı ayetlerde ise " biz sizi sıkıp daraltmadık mı" buyuruyor.
İçinin sıkıldığı, karmaşık problemlerle dünyanın kendisine dar geldiği anlarda insan, aczini ve fakrını daha iyi anlar ve kulluk şuurunda kendini bulur.
Ruhunun ferah ve huzurla dolu olduğu zamanlarda ise, bunun ilahi bir ikram ve ihsan olarak değerlendirip şükür vazifesini eda etmeye çalışır.
İnsan bu dünya hayatında, sıkıcı ve ferahlatıcı nice olaylarla değişik imtihanlar geçiçilir. Hastalanır, sıhhate kavuşur. Üzülür, sevinir. Kaybeder veya kazanır. Derken bu geniş dünyadan dar bir bekleme alanına göç eder.

Asıl darlık ve genişliğin bu göçten sonra başlayacağını bilir.
Genişleyen dünyada, daralan ruhumuza iyi gelecek manevi reçeteyi ve kaybettiğimiz iç huzuru bulmak duası ile hayırlı haftasonlarımız olsun...