Bize karakteriyle ölçeceğimiz bir nesil gerek

Yaşadığımız dünyada kulluğumuz, karakter kimliğimiz üzerine inşa edilmiştir. İnsanı diğer canlılardan ayıran özelliğimiz ise, bu dünyada kulluk sınavına tabi tutularak insan olarak hangimizin ne derece kul olduğumuzun belirlenmesi içindir.

Bir eğitim-öğretim dönemi daha biterken, karneler verildi ve herkes sınav başarısına göre emeğinin karşılığını aldı. Bu öğrencilerin tercihi değil, başarılarının ölçülmesiydi...

Bizim her şeyden önce sayılarla ölçeceğimiz başarılı bir nesle ihtiyacımız mı var? Yoksa bu sayılara değer ve anlam yükleyerek, neyi neden yaptığını bilen insanlar mı yetiştirmemiz lazım?

Okul dönemini hırsla çok çalışarak geçirdikten sonra, tatili boş durarak, zamanı acımasızca tüketen evlatlar yetiştirmek olmaz.

Fiilimsiyi, karekökü, DNA'yı çok iyi çözmüş fakat, duygu nedir bilmeyen bir nesil yetiştirmek bize yakışmaz.

Çok iyi Kur'an-ı Kerim okuyan, sure ezberleyen, başarılı bir öğrencinin, itaati ve saygıyı bilmemesinden daha çok önemsenmesi gereken bir konu olamaz.

Eğitim evde başlar ve okulda devam ederse eğitimdir. Sadece okulda alınan eğitim delik bir çuvala biriktirdiğimiz servet gibidir.

Şimdi yaz tatili geldi ve hepimizde bir telaş... Evladımı nereye, hangi kursa göndermeliyim diye bir yarış içerisindeyiz. Evladımızı, en kıymetlimizi manevi bir terbiyenin içinde kul olarak yetiştirebilmenin derdinde olmalı.

Evlat nimeti, gözlerinin içine bakarak sevgi suyu verilen, toprağı devşirilerek değer yargıları oryaya çıkarılan ve üzerinde hassasiyetle kulluk çiçekleri açması için sabırla beklenen fidandır...

Hiç bir fidan emeksiz ve değersiz yetişmez. Öyleyse bir gün gölgesinde dinleneceğimiz çınar umuduyla sulamalı tohumları... Hiç bir gölgenin fayda vermeyeceği arşın gölgesinde gölgelenmek niyetiyle sulamalı...