Omuzlarda taşınacak bir 'öğretmen' (2)

2- Sınıfımıza bir tane "muhabbet kuşu" aldık.
- Muhabbet kuşumuz hafta içi sınıfımızda duruyordu.
- Ama her hafta sonu mutlaka bir öğrenciye teslim edip evine gönderiyordum.
- Hafta sonu ailesiyle birlikte kuşumuzla hem vakit geçiriyor hem de bakımını temizliğini yapıp Pazartesi günü okula tekrar getiriyorlardı.
- Her götüren kişi kuşla birlikte resim çektiriyor ve o resimleri sınıf panosundaki özel köşemize takıyorduk.
- İlk dersimizde kuşla neler yaptıklarını her götüren kişi anlatıyordu.
- "Kendini ifade etme" alışkanlığı kazanması açısından bu yöntem çok işe yaradı.
- Sorumluluk alma duyguları çok gelişti.
- Kuşa kendilerinden bir parça gibi bakıyorlar eve götürmek için yarışıyorlardı.

- İlginç bir şey gelişti:
- Kuş sınıftayken resmen bir otokontrol aracıydı. Sınıfta gürültü çok olduğunda kuşumuz çok yüksek sesle ötmeye başlıyordu.
- Bunu bir rahatsız oldu klasik koşullanmasına çevirdiğim an: kimseyi tek tek uyarmaya hiç gerek kalmamıştı.
- Kuş öttüğünde çocuklarda hemen bir "toparlanma" başlıyordu.
- Bazen de tam bütün sınıf susmuş tam yeni bir konuya giriş yapacağım sırada; kuş birden ötmeye başlıyordu.
- İşte o zaman hepimizi bir kahkaha alıyor.Rahatsızlık veriyor muydu? Yoldan geçen bir kamyonun veya arabanın verdiği rahatsızlığın çok çok altındaydı...

3- Üçüncüsü her öğrencimize ait evden bir çiçek getirttik.
- Çocuklar üzerlerine isimlerini yazdılar.Ve yine bütün bakımlarını üstlendiler.
- Susadıkça suluklarıyla suyunu verdiler. Kuruyan yapraklarını temizlediler.

- İnanır mısınız;
- Sınıfımız yemyeşil oldu. Botanik bahçesi gibiydi.
- Etraflarında artık sadece bomboş 4 duvar yoktu. Çocukların baktıkları her yöne bu çiçekleri koyduk.Kimisi büyüdü kimisi kurudu.Ama hepsinde bizim elimiz parmağımız vardı..
- Kuruyan saksılara diğer çiçeklerden köklendirme yapıp büyümelerini gözlemliyorduk.
- Kimi zaman da elimizde kazmayla bahçeye çıkıp saksıların toprağını yeniliyorduk.Hatta okul bahçesine 3 tane sınıfımıza ait ağaç diktik..

Hani demiştim ya insan doğanın bir parçasıdır diye...
- İşte bunu yapmak için imkanlar ölçüsünde doğayı sınıfımıza taşımaya çalıştık.
- Hayvanlarımız ve bitkilerimiz bize yeterince görsellik rahatlık ve hareket katmıştı. Zaten o kadar çok enerji vardı ki çocuklarda adeta bunlar o enerjiyi emiyordu, absorbe ediyordu.
Çocuklar "kendi kendilerine" sakinleşiyorlardı adeta.
 

(Devamı bir sonraki yazımızda)