Güçlü olduğunuzu göstermemelisiniz

Çocuk;
Annesinin babasının güçlü olduğuna inanır. 
Ancak, onların kendilerini kendisine karşı güçlü olduklarını göstermelerini istemez.
Zaman zaman onların çaresiz kalabildiklerine, hüzünlendiklerine, bir şeyleri başaramadıklarına tanık olmak ister.
Bu durum onun şevkini kırmaz.
Ebeveynini gözünden düşürmez.
Aksine kendisinde onlara destek olma hissi uyandırır.
Şayet ebeveyn çocuklarına karşı;
Parasını ön plana çıkarırsa,
Maddi gücünü gündeme getirirse,
Kariyerlerine vurgu yaparsa,
Sosyal ya da siyasal gücüne önem verdiğini gösterirse,
Güçlü çevre desteğine sahip olduklarına atıf yaparsa, o zaman çok yanlış yaptıklarını bilmelidir.
Zira böyle bir anneye babaya sahip olan çocuk ileride;
Dış destekle hayata tutunmaya çalışır.
Kendi parası pulu olduğu sürece,
Kariyere ve sosyal statüye sahip olduğu sürece,
Başkalarından "olur" aldığı sürece hayatta var olunacağının algısıyla hayata tutunmaya çalışır. Çünkü kendine güveni gelişmemiş olur.
Bu tür imkanlara ileride sahip olamazsa ya da o imkanların bazılarına ulaşamazsa hayatı zindana döneceğini zanneder.
İnsanlarla sağlıklı ilişki kuramaz, sosyalleşmeyi beceremez. 
Hayatın kendisine güven duyamaz.
Çocuklarınıza karşı;
Ne maddi imkanlarınızla övünün, üstün görünün; ne de yoksulluğunuzdan, yetersizliğinizden dem vurun.
Öyle ki sofraya koyduğunuz bir somun ekmek ve bir tas çorbaya "ziyafet" muamelesi yapın.
Çünkü çocuk;
Hem maddi gücünü öne çıkaran, hem de yoksulluğundan yakınan anne baba karşısında ezilir.
Örneğin bir yandan onlar gibi varlıklı ve güçlü olamayacağını düşünebilir. 
Diğer taraftan da yoksul kalma endişesiyle hayatta çile çekeceğinden endişe edebilir.
Kısaca çocuğun zihnini, maddi gücün varlığı da yokluğu da meşgul eder durur. 
Bu olmamalıdır. 
Evinizde gerek konuşmalarınıza gerek de tavır ve davranışlarınıza gücünüz de güçsüzlüğünüz de yansımamalıdır.
Çocuğun evde görmek istediği sadece "aslan" gibi bir baba ve "Melek" gibi bir anneden başkası değildir.
İşte o zaman var olduğu imkanlarla şımarmaz, imkansızlıklardan ötürü de kaygılanmaz.
Bir başka açıdan;
7 yaşından itibaren olan çocuklarınız sizin duygularınızla yavaş yavaş yakından tanışmaya başlamalıdır. 
Yani bazen gücünüzün yetmediğine,göz yaşlarınızı tutamadığınıza, bazen hayata yenik düştüğünüze bazen de zorluklar karşısında galip geldiğinize şahit olabilmelidir.