Çocukta vicdan gelişimi

Toplum olarak;
En başarısız olduğumuz, hatta sınıfta kaldığımız konulardan biri; çocuklarımızı "vicdan" sahibi bireyler
şeklinde yetiştirme konusudur.
Bunu nasıl beceriyoruz(!) derseniz, sadece bir tek örnek verelim:
Küçük çocuğu evde bir eşyaya çarpıp kendini incittiğinde ve ağladığında, ya da dışarıda ayağı bir
engele takılıp düştüğünde ve yine ağladığında; kaç anne var ki buna sebep olan eşyaya tokat atmasın?
Annenin bu tavrı çocuğa neyi öğretiyor?
Çocuk bu tür ebeveyn davranışlarına aylarca, yıllarca tanık olduktan sonra neyi öğreniyor?
Çocuk şuna kanaat getirmeye başlıyor:
- Bana verilen zarardan ben sorumlu değilim.
- Başıma gelen belaya başkaları sebep oluyor.
- Ben aslında haklıyım... Ben aslında hata yapmam.
- Uğradığım zararların, gördüğüm haksızlıkların, yaşadığım olumsuzlukların benimle, benim
yetersizliğimle hiç ilgisi yok...vs.
Bu yüzden de;
Trafikte, sokakta, topluluk içinde kavgalarımız, magandalarımız pek eksik olmaz. Zira, herkes kendini
haklı görüyor, kimse kimseden kolay kolay özür dilemiyor, hatasını kabul etmiyor. Herkes, bir tür
"esnek" vicdana sahip. Evet, herkeste vicdan var ama "esnek" vicdan var. Sürekli kendini haklı gören,
sürekli başkalarını suçlayan bir vicdan var.
Bu da bize gösteriyor ki;
Toplum olarak en başarılı olduğumuz konulardan biri, çocuklarımızı "esnek vicdan" sahibi olarak
yetiştirme konusudur.

★★★★★

ÇOCUKLARIN KAYGILANDIRAN YETİŞKİN DAVRANIŞLARI
Çocukların, kendilerine ve ailelerine karşı bir tür "saldırı" şeklinde algıladıkları bazı yetişkin tavırları
vardır. Ne yazık ki birçok ebeveyn ve diğer yetişkinler, çocuklarda oluşturdukları derin ruhsal
travmaların farkına varamıyor.
Çünkü onların amaçları son derece "masum" niyete dayanmaktadır. Tek gayeleri, çocuklarla "iletişim"
kurmaktır. Kendilerini çocuklara, ya da çocukları kendilerine yaklaştırmaktır.
Oysa çocukta;
"Güven" gelişimini engelleyen,

"Korku" edinimini tetikleyen,
Onu, "asosyalliğin" pençesinde kıvrandıran en etkili yetişkin hatalarından biri, ona "şaka" yapmak,
onu şaka yollu tedirgin etmektir.
Annelerin babaların, hısım akrabaların, ana okulu eğitmenlerinin, hasılı "tüm" yetişkinlerin;
0-7 yaş gelişim dönemi içindeki çocukların hiçbirisine, yani kimsenin çocuğuna şaka yollu takılmalarda
bulunmamaları gerekir.
Örneğin;
- Annen bizde kalsın, sen git.
- Ben seni çok sevdim, bizim çocuğumuz ol.
- Baban seni hiç sevmiyor.
- Biliyon mu, annen ablanı daha çok seviyor.
- Bu elbise sana hiç yakışmamış.
- Ayyy, çok çirkin olmuşsun...vs şeklinde hiç bir çocuk, hiçbir yetişkinin "saldırısına" uğramamalıdır.
Zira bu gibi şaka yollu yaklaşımları küçük çocuklar, kendilerine ve ailelerine yönelik bir saldırı şeklinde
algılar.