Çocuk eğitimi nasıl olma-malı

Hem anneleri-babaları hem de öğretmenleri başarısızlığa götüren şey; çocukların yapabildiklerinden daha fazlasını onlardan beklemeleridir.

Okudukça, daha fazlasını okuması beklenen çocuk,
Yazdıkça daha fazlasını yazması istenen çocuk,
Yüksek not aldıkça, daha yüksek not alması teşvik edilen çocuk...

Yaptıkça daha fazlasını yapması umulan çocuk,
Yardım ettikçe kendisinden daha fazla yardımı istenen çocuk...

İtaat ettikçe, daha fazla itaat etmesi beklenen çocuk,
Yemek yedikçe daha fazlasını yemesi istenen çocuk,
Başardıkça daha fazla başarması öğütlenen çocuk; muhtemeldir ki "bir süre daha" ebeveynini ve öğretmenini tatmin edebilir.

Ancak, kısa zamanda enerjisi tükenecektir.

Tahammül gücü tükenen, yapabilme enerjisi zayıflayan çocuk, artık hiçbir işte çevresini tatmin edememeye başlar.

Sonuçta bu çocuk:
Sinirlenmeye başlar.
Agresif tavırlar sergiler.
Kendini her konuda "yetersiz" bulur.
Arkadaşlarına ve çevresine karşı uyumsuzluk sergiler.

İşte, böyle bir çocuğun derdine doyum olmaz (!).

Bu nedenledir ki sizler ister anne-baba olun, ister öğretmen ya da eğitmen olun;
Muhatabı olduğunuz çocukların yapabilirliklerine rıza göstermelisiniz.
Onları;
"Ha gayret yavrum...
Hadi biraz daha koçum...
Bunu da yaparsın sen...
Yürü be kim tutar seni..." gibisinden "hormonlu" teşviklerle, eğitim hayatında yaptıklarının fazlasını yapmaları için onları sürekli dürtmemelisiniz.

Çocuk eğitimi ve öğretimi alanı;
Bir "maç" değildir.
Olimpiyat podyumu değildir.
Futbol karşılaşması değildir.
Horoz dövüşü hiç değildir.