Çocuğa soru sorulmaz

Çocuğunuzun sizden bir isteği, bir talebi ya da ricası olmadığı sürece ona güvendiğinizi kendisine göstermezseniz, çocuğunuzla sorunlarınız sürer gider. Sizi muhatap almaksızın sergilediği duygusal tepkilerine yönelmemelisiniz.

Örneğin çocuğunuz;
Size bir şey demiyor ama, ağlıyor.
Size bir şey söylemiyor ama, canı sıkılıyor, oflayıp pufluyor.
Size bir şey ifade etmiyor ama, öfkeleniyor, tepkiselleşiyor...vs.

Dört yaşından sonra buna benzer duygusal rahatsızlıklar sergileyen çocuğunuza asla ilgisiz kalmamalısınız. Bununla birlikte ona, içinde bulunduğu hali için onu muhatap alan sorular sormamalısınız.

Söz gelimi;
Niçin ağlıyorsun?
Neden böyle öfkelisin?
Niye canın sıkkın?

Şeklinde kendisine, şahsını hedef alan soru yöneltmemelisiniz. Zira onun o an ihtiyacı bu değildir.
O yalnızca;
Duygularına kulak kesilen,
Onu görmezden gelmeyen,
Onun yanından uzaklaşmayan,
Ona, "yokmuş" gibi davranmayan ve onu terk etmeyen bir anne ya da baba istiyor karşısında.

Eğer siz yukarıdaki gibi ruhsal tepkisellik içindeki çocuğunuza;
Neden, niçin, niye gibi sorular sorarsanız ve bu şekilde onun ruhunu zedeleyen faktörleri ondan öğrenmeye çalışırsanız, onun size "güvenini" yitirmesine sebep olabilirsiniz.

Çünkü çocuk bu formattaki sorulardan üç sebeple kaygılanır.
Şöyle ki;
1. Onu o halinden ötürü suçlayacağınızı düşünebilir.
2. Sizin onu sorguya çekeceğinizi zannedebilir.
3. O hareketlerinden ve sebeplerinden dolayı onu küçümseyeceğinizi, hafife alacağınızı, duygularına değer vermeyeceğinizi, onunla alay edeceğinizi hesaba katabilir.
Bu üç sebepten dolayı, sizin onun kişiliğini hedef alan sorularınıza karşı kendini kapatır. Siz sordukça daha fazla öfkelenmeye, daha çok ağlamaya, daha şiddetli tepki göstermeye başlayabilir.

İşte bu durum karşısında bu kez siz de kızmaya ona sert cevaplar vermeye başlarsınız.
Mesela;
"Amaaan... Ne halin varsa gör...
Sana da iyilik yaramıyor...
Güzellikle soruyorum, cevap vermiyorsun...
Sanki kötü bir şey mi dedim de daha çok hırçınlaşıyorsun...
Sadece soru sordum, hata mı ettim beyefendi?..." vs.

Evet sayın anneciğim hata ettiniz. Belli olmuyor mu?
Bakın siz sordukça aksileşiyor, size cevap vermiyor. Böyle durumlarda çocuk, "teselli" edilmekten de "sorgulanmaktan" da hoşlanmaz. O, sizden "doğru" bir ilgi türü bekler.

Çözüm olarak ona;
Yukarıdaki gibi şahsını hedef alan klasik soruların yerine şöyle seslenebilirsiniz:
- Neler oluyor...
- Ne gibi şeyler hissediyorsun ...
- İçini bana dökebilirsin...
- Seni dinlemeye hazırım...vs.
Yani böyle durumlarda çocuğa yönelik sorular sorulmaz.
Bilakis "ortaya" sorulur ve "ortaya" hitaben konuşulur.