Türkiye'den bir demir kadın geçti...

Yazacak onca şey varken, bazen kelimeler boğazınızda düğümlenir.

Sadece karşıdan seyretmekle yetinilir.

Neslican Tay, daha 21 yaşındaydı.

Kansere karşı verdiği mücadele ve yüzünden bir an eksik olmayan gülümsemesiyle hepimize örnek oldu.

Yaşadığı onca kötü olayın, acı tecrübenin içinde, gücün adı oldu.

Gencine, yaşlısına büyük bir ders vererek, hafızalardan hiçbir zaman silinmeyecek 'belki kaybedeceğim ama savaşarak kaybedeceğim' sözleriyle veda etti bizlere.

Diğer tarafta,

Daha üzüntümüz tazeyken, bazı haddini bilmezler yine ortalığı karıştırmakla meşguldü.

Kendilerini haşa ilah yerine koyarak, hüküm giydirip 'bu halde nasıl cennete gidebilir' diyerek olmayan fikirleriyle akıl vermeye çalışıyorlar.

Hastalıkla mücadele etmiş, birçok insana örnek olmuş ve belki de başkalarının iyileşmesini sağlamış genç bir kızın üzerinden, vasıf sahibi olsan dahi boş boş konuşup sadece laf ebeliği yapmak kimin haddine!

Bu nasıl bir insanlık?

Bu nasıl bir düşünce yapısı?

İslam dini, ateşte yananı, boğulanı, doğum sırasında öleni ve daha çokça vahşice ölümleri şehit sayarken...

Kimin nereye gideceğini kıyafetine bakarak mı karar veriyorsunuz?

Kalpleri sadece Rabbimiz bilir!

Bizlere düşen; iyi temennilerde bulunmak, hüsnü zan ile muamele etmektir.

***

Yazık!

Oysa ibret alınması gereken bir hayat karşımızda dururken, nasıl 'küçük düşebilirim' diyerek yapılan uğraşlar insanları kahrediyor.

Twitter'a bugün ne yazsam, bakalım kaç kişi takip eder diyeceğinize,

Ölen kişinin bu hayata ne kattıklarına, insanlar üzerinde olan etkisine bir bakın derim!

Şimdi...

İyi insan olmak için yapmanız gerekenler birçok kitapta yazıyor ama sosyal medya yazmıyor!

Onun için boş boş sosyal medyada gezinip, başkalarına laf atacağınıza...

Biraz kendinizi geliştirin ki,

İnce düşünmeyi, saygı duymayı öğrenesiniz.

Sonra da, kişi olarak tanımasan bile 'insan' olarak yüreğin biraz sızlasın!