Heyy gidi Bursa!

Şehir dışında yaşayanlara sorsak,

"Bursa denilince aklına ne geliyor" diye,

"Bursaspor, Uludağ, İskender" derler muhtemelen.

Ya Bursa halkının eski yerlilerine sorarsak...

Başlarlar anlatmaya.

Osmanlı'nın baş tacı,

Şehzadeler, padişahlar şehri.

Yeşilliğiyle, Uludağ'ıyla büyüleyen,

İskender'iyle, Kemalpaşa'sıyla, İnegöl köftesiyle karın doyurulan,

Efsaneleriyle dillerden dillere dolaşan,

Bursaspor ile halkına şampiyonluğu yaşatan,

Teleferiğiyle heyecanı doruklarda yaşanan,

Camilerin piri Ulu Cami'nin minarelerinden okunan ezan sesi bitince başka yerden ezan sesi duyulan,

Sayısız erenlerin, evliyalarının duasıyla ayakta duran,

İpeği, çileği, kestanesi ve inciriyle tüm dünyaya, hatta saraylara kadar girerek nam yapmış,

Çarşılarıyla gözleri dolduran,

Mis gibi tarih kokan sokakları, camileri, hanları, hamamları ile geçmişi hatırladığımız,

Aziz Bursa derler...

Amma velakin tüm bunlara eklemeden geçemeyecekleri bir söz daha var...

Ah eski Bursa ahhh!

Dilin olsa da konuşsan,

Söylesen benim ihtişamlı beldemi...

Bozanlar kimlerdir diye!

***

Üstad Necip Fazıl, uçakla seyahat edecektir. Yeşilköy Havaalanı'ndan kalkan uçak kısa bir müddet sonra arızalanınca geri dönmek zorunda kalır. Kendisini havaalanında uğurlayan dostları, geri dönmesinin sebebini merak edip sorarlar.

Üstad ise nükteli cevabı verir:

-Az kaldı ahirete yolculuk yapacaktık. Kabul etmediler geri döndük