Ellerimiz hiç ayrılmasın

Aile toplum en değerli taşlarından biridir.

Ne kadar yalnız kalırsan kal, ne kadar uzağa gidersen git, istersen dünyanın en kötü işlerini yap, kucağını hesapsız- kitapsız tek açan kişiler, yine ailelerimizdir.

Burada bilmemiz gereken şey, acıların insanı olgunlaştırdığıdır. Sabaha kadar ağladığınız vakitlerimiz de olur. Bazen de etrafımızda kimse yok gibi görür, Kucak açacak birilerini ararız. Ancak sizin için çabalayan insanları fark edemez, araya perde çekersek, hayatımızı kendi ellerimizle zehir ettiğimizin farkına varamayız.

Oysaki dönüp dolaşacağımız yer, yine de ailemizdir. Hâlbuki beraberce halledemeyeceğimiz, üstesinden gelemeyeceğimiz zorluk yok. Yeter ki orta yolda buluşarak, sorunlarınızı çözmek isteyelim.

***

Engellere engel olmayın

Görme engelli vatandaşlarımız için yapılan, yürüme alanlarının üzerine arabalarınızı park etmeyin. Yolda yürürken çarpıp gitmeyin.

Yardım edeceğimize, yollarına taşlar koymayalım. Kınamayalım; her kınadığımız başımıza gelecektir. Acımayalım; acımaya ihtiyaçları yok, sevgiye ve yardıma ihtiyaçları var. Karşıdan karşıya geçerken bir yaşlı amcamıza, nenemize yardım etmek bile, koskocaman bir iyilikken duymayan, görmeyen, elleri ve ayaklarından rahatsız olan vatandaşlarımıza karşı, ön yargıları, acımaları yıkmak için, o arabayı bir gün oraya park etmediğimizde yardım etmiş olacağız.

Hatta başkalarını da güzelce uyarıp kaldırmasına vesile olalım.

Hayat bu, bizim başımıza neler geleceğini, ne hale düşeceğimizi bilemeyiz. O yüzden engellere engel olmayalım.