Eğitim eğitim eğitim!

Hani Nasreddin Hoca'nın bir eşek fıkrası vardır: " Hoca bir gün eşeğe biner, dehler. Fakat eşeğin umurunda değil. Hoca ha bire deh, deh der. Eşek kımıldamaz. Sonunda patlayan Hoca eşeğin başına sopayı indirir. Fakat o da ne! Arkadan bir ses çıkar. Hoca, Allah Allah der, ben nereye vurdum, ses nereden çıktı, der!"

Evet, bugün ülkemiz de buna benzer yaklaşık bir asırdan fazladır, hadiselerle karşı karşıyayız. Netice itibarıyla hep sesin çıktığı yere odaklandık. Bir türlü "başa" bakmadık. Bu sesi çıkaran neden nedir? Diye hiç düşünmek istemedik. Ana sebebe odaklanmadık. Olayları günlük polisiye tedbirlerle çözdük. Sorunları doğuran nedenleri, problemleri hep "halının altına süpürdük".

Ancak çektiğimiz bunca sıkıntılara, acılara, kaoslara, krizlere ve anarşilere rağmen hala bir türlü "sorunun kaynağına" inmiyoruz yahut ta inilmesine müsaade edilmiyor. Hani bir söz vardır; Bıçak kemiğe dayandı. Gerçekten de şu an ülke olarak tam da o durumdayız.

Bugünlerde gündeme tekrar eğitimin pür hal-i melali geliyor. Cumhurbaşkanımızın da dediği gibi, başarısızız. Maalesef bu konuda yetkililerin ve etkililerin işin vahametini kavradığından pek emin değiliz.  Günü kotarmakla meşguldürler. Onlar hala; bu senden, bu benden anlayışıyla ganimet dağıtmakla meşguldürler. Vatandaşların, halkın taleplerine sağırdırlar. Bir göz boyamaca kabilinden "imam hatip okullarını açmakla" görevin yerine getirildiği anlayışıyla hareket içindedirler.

BATIYA TAPINMAYAN EĞİTİM

Eğitim teşkilatının ana omurgası olan eğitim kurumlarının yapısında, müfredatında, lüzumsuz derslerin sayısında ve içeriğinde, Batı felsefesini aşılayan eğitimin kalıbında 15 yıldır hiçbir değişime ve dönüşüme şahit olamadık. Habire Batının kültürü ve bozuk felsefesi "çağdaş eğitim" adı altında bu memleketin çocuklarına veriliyor, verilmeye devam ediyor. Çare olarak İmam Hatip okullarını açmak gibi bir kanı vardır. Ki, bu doğru olsa bile,  20 milyon öğrenciden ancak bir milyon civarındaki öğrenciler İmam Hatipli. Geride kalan 19 milyon öğrenci de bizim çocuklarımız. Bunları göz ardı edemeyiz. Yapılan ve yapılacak olan her türlü tedaviler bu çoğunluk kesimi de içermelidir.

Burada en büyük yük ve görev sendikalara düşüyor. Sendikalar ise, dediğim gibi şekil ve kışır ile meşguldürler. Bu arada hükümetin de bir şeyler yapmak adına bazı dersleri seçmeli de olsa, müfredata koyduğunu da söylemeliyim. Bundan dolayı da kendilerine sonsuz teşekkürlerimi arz ediyorum. Yine söylüyorum, burada kastettiğim, Hükümet değildir, eğitimin havale edildiği kesimlerdir. Bunlardan muhafazakârlar ve dindar vatandaşlar olarak Allah'ın evine kadar davacıyız.

Evvela; dersler ve içerikler tekrar gözden geçirilmelidir. Tanzimattan beri verilen Batı kültürüne dur denilmelidir. Çocuklarımız bu memleketin kültür ve örfüne göre eğitilmeli, dini-milli değerlerimiz ne pahasına olursa olsun ders olarak verilmelidir. Ders sayısı azaltılmalı ve iki ana kategoriye ayrılmalı. Bir tarafta dini-milli olanlar; diğer tarafta da fen ve teknoloji-sanat dersleri olmalı ve zorunlu dersler olarak verilmelidir. Bunun dışında kalanlar ise, seçmeli olarak müfredata girmelidir.

Peki, burada mutfakta bu çalışmayı yapacak olan kimlerdir? Derseniz. Eğitimin kendilerine kayıtsız şartsız teslim edilen kesimlerdir, değil mi? peki onlar neyle meşgul? Hiç böyle bir çalışmayı yaptıklarını ve kamuoyuna duyurduklarını duydunuz mu? Beyler bundan manen mesulsünüz. Vallahi bir gün bunun da hesabı, İlahi olarak karşınıza çıkacaktır. Yüz yıldır, bu Müslüman millet ancak bir ERDOĞAN yetiştirebildi. Yüz yıllık bir rüya ancak gerçekleşebildi. Geliniz, REİSE bütün gücümüzle destek verelim. Bunu da şahsi menfaatlerimiz ve egolarımız için heba etmeyelim. Memleketimizin kronik problemlerine kilitlenelim. Ganimeti nasıl paylaşalım, değil.

Size şu ayet yeterli değil midir: "Emaneti ehline veriniz".

Başka söze gerek var mı?

Şu ayete göre hareket edip etmediğinizi, kendi vicdanlarınıza sorunuz, yeter!