Toprak ve kimlik

Toprak, insanın emrine verilmiş ve insan, toprakla ve toprağın verdikleriyle yaratılışına uygun bir ilişki kurduğu sürece bu ilişki daima samimi ve besleyici olmuştur. Bu ilişki, her iki taraftan birinin fıtratına aykırı bir düzene, olması gerekenin dışında bir işleyişe tabi tutulduğunda her ikisinin de, insanın da toprağın da özüne, ruhuna aykırı bir değişim yaşanmıştır. Toprak insana, insan toprağa yabancılaşmıştır.

Kültür kelimesi ilk anlamıyla insanın toprakla ilişkisi, ekip dikme anlamına gelir. Bu bağlamda kullanılması aslında kültür kelimesinin bizim bugün kullandığımız, genel kültür, halk kültürü, yörenin kültürü, bu ülkenin kültürü, vb. ile de doğrudan ilişkilidir.

Kültürün oluşumu, yaygınlaşması, kendini hissettirmesi; onun oluşumuyla yani toprağa diktiğimiz çekirdeğin vereceği ürünle,alacağımız meyvenin o çekirdeğin ürünü olmasıyla doğrudan ilişkilidir. Limon çekirdeği diktiğimizde limon, karpuz çekirdeği diktiğimizde karpuz üretiriz.

Başka çekirdeklerden başka ürünler almak ancak bir dış müdahaleyle yani bir aşıyla olur unutmayalım!..

Kayısı Çekirdeğinden Şeftali Beklemek

Mümkün müdür kayısı çekirdeği dikip şeftali vermesini beklemek?

Sahip olduğumuz kültürün sonucu olarak ortaya koyduğumuz şeyler, onun tohumuyla doğrudan alakalıdır. Toprağa hangi tohumu ektiysek onun meyvesini alacağımız gibi, insanımızı, kendimizi, ülkemizi, coğrafyamızı, tarihimizi, bugünümüzü ve yarınımızı neyle beslersek ortaya çıkacak meyve, toprağın ve tohumun özelliklerini yansıtacaktır.

Bugün özenti dil oluşturup onunla konuşmak, özenti ve taklitçi bir düşünce yapısıyla kendi kimliğinin ötesinde davranışlar sergilemek kayısı çekirdeğinden şeftali beklemeye benzer!.. Ait olduğumuz toprağın üzerimizdeki yansımalarını yok etme çabasıyla başka bir kimliğe bürünmek ancak ve ancak zorlamayla ve dışarıdan müdahaleyle olur; tıpkı ağaçlara başka başka aşılar yapıp başka meyveler alınması gibi...

Konuştuğunuz kelimeler ait olduğunuz dünyayı gösterir

Bir yerden ayrılırken "Allahaısmarladık!.." derdik, "Bye!.." demeye başladık!..

Birbirimizi "Allah'a emanet" edip, "Hoşça kal!.." temennisiyle ayrılırken, dizilerin ve filmlerin bize hissettirmeden, yavaş yavaş zerkettikleri ilacın etkisi kendisi göstermeye başladı ve biz artık "Bye!.." demeye başladık.

Lanet okumanın ya da kahretmenin bir inanç ve kültürel aidiyet hissinin yansıması olarak çok da kullanılmadığı bu topraklarda; çocuklarımız, gençlerimiz, "Kahretsin!", "Lanet olsun!" demeyi ve döküp kırmayı, şiddetin yansımasına kaynaklık oluşturacak davranışlar sergilemeyi öfke boşalması olarak yansıtmaya başladılar. Seyrettikleri film, izledikleri dizide öyle söyleniyordu çünkü...

İnanç ve aidiyet noktasında sahip olduklarının değerini bilmeyenlerin ve o değeri yansıtacak davranışlar sergilemeyenlerin savruldukları ve başka bir kimlikle ortada dolaştıkları aşikârdır.

Kayısı çekirdeğinden şeftali beklemeye çalışmayalım!

Ve kayısı ağacını şeftaliye dönüştürmek isteyenlerin bize yapacağı aşılara karşı duyarlı olalım.

Kalın sağlıcakla!..