Klavye dramasına lüzum yok!

Bu hafta yazımda hepimizin duyduğu ve içten içe kahrolduğu üzücü bir olaydan bahsetmek istiyorum.

Konuşmak, dillendirmek, ses vermek zorundayız çünkü... Konuyu kapatmak ve bu konuya bir çözüm getirilmesini beklemek, durmak örtbas etmekten başka bir işe yaramıyor...

Hepimiz konuşuyoruz, her köşe yazarı yazıyor, her haber bülteninde saat başı tekrar ediliyor.

Günlerdir otobüslerde, iş yerlerinde, AVM kafelerinde bahsediliyor.

Ama bitmiyor...

Sürekli yenileri ekleniyor...

Ve her seferinde konuştuğumuz gün sayısı 7'yi geçmiyor. Her günah, her acı gibi unutulup gidiyor.

Bu küçücük kızın yaşadıklarına 'kader' diyemeyiz!

Ve...

Şu zamana kadar tecavüze maruz kalmış hiç bir canın yaşadığı şeye de 'kader' demeyelim lütfen.

Çünkü engellenebilir.

Çünkü defalarca kez tekrar edilerek sana engellemen gerektiği acı şekilde gösterilmiş.

"Öyle olsaydı, böyle olurdu...

Böyle giyseydi, başına bu gelmezdi...

O saatte bunun olması normal..." derken sen defalarca kez 'küçücük çocuklara tecavüz edilmiş.'

Bunu engelleyebiliriz.

Çocuklara sahip çıkabiliriz.

Kader demeyiniz, kabullenmeyiniz...

Cehalet ve sapkınlık sonucu meydana gelen felaketi; hiç bir zaman sahip olamayacağınız parayla, lüksle, seyahatle ya da başınıza gelmiş kötü bir hastalıkla kıyaslamayınız.

Çünkü şiddet ve tecavüz ENGELLENEBİLİR!

Kendi çocuğunuzu korur gibi koruyunuz sadece...

Kendi çocuğunuz için çıkarabileceğiniz yasalar çıkarın...

Kendi cehaletinizden kurtulur gibi eğitin...

Mesele bu... Değiştirilebilir olan şeye kader demeyin ENGELLEYİN!

***

DEŞİFRE ETMEYİN!

En büyük hata da sosyal medyada...

Bakınız,

Böyle durumlarda durup bir düşünmek lazım. Bu çocuğun bir geleceği var, ailesi var...

Çocuk için üzüldüğünü kelimelerinle göster yahut küçük, konuyu temsil eden bir fotoğraf paylaş ama hala hayatta olan ve belki bu travmayı atlattıktan sonra güzel ve başarılı bir geleceği olabilecek yavrunun fotoğrafını paylaşmak neden?

Bu tamamen çocuğu kurban etmek demek...

Yapmayınız...

Klavye dramasına lüzum yok.