İnsani duruş

İslami duruş ifadesi, bu anlamda sancısı olan kişiler tarafından hep dile getirilir.

"Siyasi konuda İslami duruş nasıl olmalıdır, mevcut durum ne kadar İslami" denir mesela...

İktisadi konuda İslami duruş nasıl olmalıdır, mevcut durum ne kadar İslami?

Sosyal alanda İslami duruş nasıl olmalıdır, mevcut hal bizi ne kadar ifade ediyor?

Bu üç başlık aynı zamanda genel ahlak sınırlarıdır ve ahlaki sağlamlığı veya erozyonu ortaya koyar.

Kitabımıza baktığımızda, orada "Ey insanlar..." "Ey iman edenler..." diye başlayan uyarılar vardır. Veya  "Müminler o kimselerdir ki..." diye özel bir dikkat çekiş görürüz.

İnsan doğanlara hitaplardır bunlar!

İnsan kalamayanlara bu hitaplar ne yapabilir?

Bu nedenle, benim özerimde durmak istediğim konu insani duruş konusudur!

Normal insani haslet ve erdemler konusunda sınıfta kalmış bir kişiye "iman edenler o kimselerdir ki" ifadesi ne kadar fayda getirir, düşünmek gerekir.

Mesela insan kalamamış kişilere "Nebevi Duruş" konusunu anlatsak, nasıl dinlerler?

Mekke çoğunluğu peygambere karşıydı amma "insan" olarak ona her anlamda güveniyorlardı. El-Emin olarak kıymetli eşyalarını ona teslim ediyorlardı. Onun hakemliğine itiraz edilmiyordu. Özel inatları olmasa peygamberliğine de iman edeceklerdi fakat özel inatları vardı.O'nun "insani duruşu" kendisine düşmanlık besleyenlerin dahi yüreğine işlemişti.

Peygambere iman ettiğini söyleyen bir kişi, içinde yaşadığı toplumda aynı etkiyi bırakamıyorsa, gerçekte o kimin takipçisidir. Yüreklerde güzel bir iz bırakan, yer eden insani bir duruşu yoksa kişinin, hangi davadan bahsedebilir?

İnsani duruş yaratılış hamurunda insana verilen duruştur. Ondan "iyilerden olması" istenmiştir. Allah iyi olanı isteyeceğini bildirmiştir ve dolayısıyla "kötü olan her şey" yaratılışa aykırı bir iştir. Kötü işler yaratılışı ihlal eden kişiden kaynaklanır. Kötü olan hiçbir şey "insani duruş" değildir.

Buradan yola çıkarak şunu söylemek isterim: "İnsani duruşunuz yaratılış hamurundan sapmış ise kendinize hangi ismi yakıştırdığınızın bir önemi kalmaz; adam olamamışsanız olduğunuzu iddia ettiğiniz her şey yüktür."

Ve eklemek isterim: Allah bize "ey insanlar" diye seslenir; biz birbirimizi ötekileştirir, tuzaklar kurar, kanlarımızı akıtır,birbirimize acılar yaşatmak için yarışırız. Bütün bunları süslü yalanlarla, iftiralarla bezeyerek sunduğumuz da olur. Asırlar böyle geçti. Bakalım bundan sonra "ey insanlar" diye seslenen rabbimize "geldik, ey Rabbimiz, yarattığın gibi insan kaldık" diyebilecek miyiz?

Ne iş, yeni bir tarz mı oluşturmak istiyorsun, diyen çıkabilir. Hayır, Peygamberleri anlamadan, onlardan bir takım bilgi kırıntılarını alıp, sonra sloganlaştıran ve hayata "şeddeli nefret damarları" ekleyenler gibi düşünmediğimi anlatmak istiyorum. Düşünce ve inanç farklılıklarımız olabilir, önemli olan birbirimize "insan muamelesi" yapıp yapmadığımızdır. Eğer birilerine "benim gibi düşünmüyorsan sapıksın" diyenlerdensek, kafamızı ellerimizin arasına alıp tefekküre dalmalıyız.

İnsani duruşu bir kez daha düşünelim.