Artık hep bir korku var bende...

O kadar korkar olmuşum ki. O kadar tedirgin. Her yerden pislik çıkacak diye bekler olmuşum ben. Bir şüphe hep içimde... Ama bir yandan da dua Allahım inşallah korktuğum benim aklıma gelen gibi olmaz da...

Leyla kaybolalı beri bu düşünceler var bende.  Ben de yeni yeni algılamaya başladım bu halimi. Ne kadar ümitsizmişim meğer. Yok, gram ümidim yokmuş hiç bir şeye karşı; ümit kalmamış bende. Artık hep bir kötülük bekliyorum aha da diyorum buradan da bir leşlik çıkacak. O güzelim, canım kız kaybolduğu andan itibaren hiç demedim ki; belki bir çukura düşmüştür, belki bir kuyuya ayağı kaymıştır belki yakınlardaki derede kaybolmuştur... Hiç demedim. Aklımın ucundan geçmedi bunlar. Hep... Başka şeyler...

Gördüm ve dedim ki Allah'ım ne olur kötü bir şey olmasın aklımdan geçenleri al Rabbim bana böyle düşünceler verme... Ben eskiden, yani böyle şeyleri bilmez iken (aslında ne kadar şanslıymışım meğer yeni yeni anlıyorum) belki de mutlu ve umutluydum hayattan. Sanırım artık o kadar da kalmadı. Şimdi kayırmaya başladım; ben ne yapacağım? Nasıl sahip çıkacağım, nasıl göz kulak olacağım, nasıl emanet edeceğim, nasıl eğiteceğim, başarabilecek miyim? Ben hamdolsun bu yaşıma kadar görmedim duymadım anlamadım ona da bu hayatı (Artık bu lüksü) sunabilir miyim? Az da değilim, iyi idare etmişim bence 30 sayılırım artık.

Yolun yarısına ne kaldı iyi idare etmişim.

Bilmiyorum bu aralar çok sık ya böyle şeyler; ya ben bu işin içinde olduğum için, ya artık aklım ermeye başladı galiba onun için ya da gerçekten bizim içimiz çürüdüğü için. Ya da artık gerçekten vicdan, merhamet, acıma gibi insani duygularımızı yitirdik.

Hep bir tedirginliğim var Leyla'dan ötürü. Yok efendim kıskançlık yüzünden kaçırılmıştır, yok tefeci borcu içindir, yok aileler arası husumet var ondandır. Bir sürü senaryo atıldı ortaya hiç birine inanamadım hatta dedim ki inşallah yanılırım ben inşallah.

Aklıma gelen olmaz inşallah

Hep başka şeyden korktum ben hala da öyle... Ve hala da sanki bir kişiden korkuyorum. İşte onu düşünmek istemiyorum çünkü aklımın ucuna bile gelmemesi lazım. Öyle bir şeyin mümkün olabileceği fikrinin aslında bize hiç uğramaması lazım... Böyle bir fikrin bile olmaması lazım. Ama gel gör ki...

Artık devir o devir değil. Benim dualarım değişti. Artık bir şey olmasın Allahım demek yerine beterinden koru Allahım diye dua eder oldum gün geçtikçe.

Umarım ben yanılırım, umarım korkularım boşa çıkar, umarım iyi haberler alırız.

Ay aslında 'Bizim de içimiz çürümüş ne kötü düşüncelerimiz varmış bizim de neler kurduk aklımızda utanmamız lazım' deriz inşallah...