Arakan...

Nereye baksam Arakan. Nereye baksam kan nereye baksam gözyaşı nereye baksam vahşet...
Bu nasıl bir insanlık yarabbi! 
Ne istersiniz ki anlamadım daha minnacıklar daha küçücükler daha günahsızlar o minnacık bedenlerden ne istediniz.
Nasıl bir vahşet! Azıcık da mı vicdanları yok. Bu nasıl bir nefret aklım almıyor.
Birilerini bu kadar vahşice öldürmen için çok nefret etmen lazım o gariban insanlar acaba onlara ne yapmış olabilirler de bunu hak etmiş olabilirler?
Kafamı nereye çevirsem hep orası bakmayayım diyorum olmuyor. Ama yüreğim kaldırmıyor bu görüntüleri bu vahşeti. Hele bir görüntü var aman Allah'ım kazındı resmen zihnime. Minnacık bir beden küçücük yahu... El kadar. Neden bu vahşet! Bu nefret!
Ne yapmamız lazım, bir şey yapmamız lazım orası kesin ama ne. Nasıl dur denir? Nasıl söz geçirilir?
Sonra bir söz aklımdan geçiyor;
"Nasılsanız öyle idare edilirsiniz,
Nasılsanız öyle yönetilirsiniz..."
Sonra ağlamak geliyor içimden.
Bizde var bir hata. Bir şeyleri yanlış yapıyoruz.
Uyarıyor Nebi...
Bak işte ortada her şey... Irak, Afganistan, Suriye,
Mısır,Filistin...
Hepsi... Bir biz mi yokuz içinde...
Evet öyle gözüküyor dışarıdan bakınca hayır tam da ortasındayız yangının aslında. 
Yavaş yavaş çekiliyoruz ateşe.
Farkına varmadan orada bulacağız kendimizi.
Peki neyi yanlış yapıyoruz.
Ya da ne yapmıyoruz.
Ne yapmalıyız ya da.
Tek bildiğim bir şeyler yapmamız artık bir yerden başlamamız lazım.
Bu kadar nefreti hak edecek ne yaptık dinimizde zulüm de yok yapmadık da. Hiç olmadı mı olmuştur illa ama istisnalar kaideyi bozmuyor.
Peki niye bu hınç. Onu anlamıyorum.
Resmen bir milleti yok etmeye çalışıyorlar.
Millet değil bir dini yok etmeye çalışıyorlar.
Bilmiyorum hangi birine gücümüz yeter ama yettiği kadar bir yerlerden başlamamız lazım olmadı önce kendimizden başlayalım neyi yanlış yapıyoruz neyi yapamıyoruz.
Nerede hata yapıyoruz.
Eskiden, geçmiş Müslümanlardan ne farkımız var da bu kadar ağır imtihanlar geçiriyoruz. 
Ama artık dayanılacak gibi değil.
Başlamak gerek bir yerlerden...