Yoldan çıkmak

    Yola çıkmak, gezip görmek ve bizden önceki toplulukların yaşadıklarından ders almak için önemlidir. Ancak daima yol üzerinde yürürseniz etrafın arka planını göremezsiniz. O nedenle arada sırada yoldan çıkmak lazımdır. 

    Ana yoldan tali yollara çıktığınızda, işaret levhalarından uzaklaşmış olursunuz. Ancak yön bulma kabiliyetiniz varsa, kaybolmadan ana yola tekrar dönebilirsiniz. 

    Yoldan çıkmadan otobanın, çok şeritli yolların, asfalt yolların, şosenin, toprak yolun, patikanın arasındaki farkı göremezsiniz. 

Araf (12-15) : Allah buyurdu: "Ben sana emretmişken seni secde etmekten alıkoyan nedir?" iblis: Ben ondan daha üstünüm. Çünkü beni ateşten yarattın, onu çamurdan yarattın, dedi. Allah: Öyle ise, «İn oradan» Orada büyüklük taslamak senin haddin değildir. Çık, çünkü sen aşağılıklardansın. buyurdu. İblis: Bana, tekrar dirilecekleri güne kadar mühlet ver, dedi. Allah: Haydi, sen mühlet verilenlerdensin, buyurdu. 

    "Eğer siz hiç günah işlemeseydiniz, Allah sizi helak eder ve yerinize, günah işleyecek (fakat tövbeleri sebebiyle) mağfiret edeceği  kimseler yaratırdı." Diyen peygamber asla günahı tavsiye değil tövbeyi tavsiye etmiştir. 

    Ancak her türlü yoldan çıkmak ve ardından doğruya ulaşmanın verdiği haz alınacak ve duyulacak en büyük hazdır. 

    İblisin direkt kovulmaması ona savunma hakkının verilmesi, adaletin tecellisinde kesin uygulanması gereken bir metodun duyurulması eylemidir. Suç ne kadar sabit olursa olsun muhakeme edilmeden hüküm verilmeyeceğinin de duyurusudur. 

    İblis; hüküm sahibinin kim olduğunu çok iyi bilmesine rağmen, kibrine yenik düşmüştür. Kendinin ateşten yaratılmış olmasının, topraktan yaratılmadan daha üstün olacağı kanısı hasıl olmuştur. Bunun doğru olmadığını çok iyi bilmesine rağmen, yeryüzünün birçok noktasında insanım diye gezen eblehler gibi ayak diretmiştir. Derisinin rengi, boyu, posu, saçı, sakalı, yaşadığı topraklar neresi olursa olsun bir insanın diğer insana üstünlüğü yoktur. 

    Büyüklük taslayan her kim olursa olsun Allah'ın gazabı ona mutlaka uğrar. Allah her şeyi affeder ancak kibirlenen ve zalimleşeni asla affetmez. Züntikam sıfatıyla intikamını alır. 

    İblis ateşten yaratılmasına rağmen melek makamında bulunan alim birisi idi. Emre itaatsizlik ve bulunduğu makama istinaden kibirlenme onun sonunu getirmiştir. 

    İblis çok uyanıktır. Allah'tan mühlet isterken yeniden yaratılışa kadar müddet istemesi onun asla ölümü tatmayacağı içindir.     Yeniden diriliş vaktinde artık ruhun kabzı yok, sadece hesap vardır.

    Bu sebepledir ki, iblisleşen insanlarda ölüm korkusu her şeyi bastırır. Ölümden korktukları kadar hiç bir şeyden korkmazlar. Ölüm onlara göre son, bize göre başlangıçtır.

    İblise ve iblisleşenlere verilen mühlet onların ebedi olarak cehennemde kalmalarını delillendirmek amaçlıdır. Başka mühlet verilenler ise sadece meleklerdir. 

    Her ne kadar mühlet verilen başkaları da var dense de Enbiya/34 bunu tamamen yalanlamıştır. 

    Mühlet verilen değil de mühletini kulluk bilinci içerisinde değerlendiren kullardan olmamız dileğimle hayırlı cumalar.