Mahcubiyet duygusu

Sınıfta ödev kontrolü yaptığı bir gün öğretmen ödevini yapmayan öğrencisini arkadaşlarının arasında mahcup eder. Öğretmenin niyeti öğrencinin ödev yapmasını sağlamaktır aslında. AMA olan çocuğun utanma duygusuna olur. Farkına bile varılmadan çocuğun utanma duygusu yok edilmiştir. Çocuklar kendilerini baskı, zorlama ya da tehdit altında hissettiklerinde istenilen davranışı çok kısa bir süre sergileyebilirler ama sonraları derslerde, evde dikkat çekmeye çalışan sükunet halini bozmaya çalışan ya da kendini ortamdan soyutlayan derslerden gitgide uzaklaşan bireyler olurlar.

Ödev zaten öğrenmenin kendisi değil tamamlayıcı bir eklentisidir. Başarısız çocuklar ödev yapmayan değil, okuldan ve eğitimden soğuyan çocuklardır. Ödev aile-çocuk arasında çatışma sebebi haline gelmemeli! Öğretmenden ya da anne-babadan korkarak yapılan ödevlerde ayrıntılara dikkat etme ve kalıcılık arayamayız. Merak ettiği için öğrenmeye çalışmaz ki ayrıntısına dikkat etsin. Korkudan... Çocuk ödevi anlık yapar ve kısa bir süre sonra konuyu unutur zaten. Öğrenci-öğretmen-aile arasındaki olumlu iletişim olduğu sürece her ortamda öğrenme kalıcı olur.Sınav başarısı merkeze alındığında çocuğun ruh sağlığı da olumsuz etkileniyor.Öğrenme kaygılar,zorunluluklar üzerine değil merak üzerine kurulmalıdır.Merak varsa uygulanabilirlik  yani öğrencinin öğrendiğini gerçek hayata dahil etmesi söz konusudur.

Unutmayalım ki çocuklar zorlama olmadan da öğrenirler. Hem de kalıcı öğrenmeler gerçekleşir. Çocuklarımızda hata bulma ve hatasını yüzlerine vurma güven duygusunu kırıyor ve çocuklar başarısızlığı kabulleniyorlar. Kaygı varsa eğitim yoktur, güven varsa eğitim vardır. Pozitif iletişim ve güven...