Aile bağı ve çocuk

Erken çocukluk dönemi, çocukların dışarıdan gelebilecek tüm uyarıcılara en açık olduğu büyüme ve gelişmeleri için en kritik dönemdir. Erken çocukluk döneminde çocukların mental ve sosyal açıdan gelişim gösterebilmeleri için zengin uyarıcıların olduğu bir ortam olması gerekmektedir. Bu dönemde çocukların daha çok aileleriyle birlikte olması ise anne-babalardan etkilenme seviyesini artırmaktadır. Çocuğun gelişimi ve sosyal çevresiyle olan uyumu arasında doğru orantı vardır. Bu doğrultuda çocuğun ilk sosyal çevresi  yani  aileleri ve onların çocuklarıyla olan sağlıklı ve etkili  iletişimi çocukların mental ve sosyal gelişimini olumlu yönde etkilemektedir. Anne-babası tarafından desteklenen, başarıları takdir edilen, yeri geldiğinde yaptığı yanlışı fark ettirilen çocuklar, sosyal, fiziksel, bilişsel ve dilsel olarak da sağlıklı gelişme gösterirler. Aile içi uyum, ailenin çocuğuna karşı gösterdiği tutum ve yaklaşım çocuğun çevresine karşı göstereceği davranışların, hayata bakış açısının temelini oluşturur. Devamlı olumsuzlukların yaşandığı, güven duygusunun olmadığı bir ailede yetişen çocukla, saygı sınırları içerisinde sevgi ve huzurla büyüyen bir çocuğun dünyaya bakışı farklı olacaktır. Bireylerin yetişkinlik döneminde yaşadığı birçok ruhsal problemlerin çocuklukta yaşanan olaylara bağlanması sağlıklı bir ortamda geçirilen çocukluğun önemini göstermektedir.

Birçok anne-baba her güne çocuğuna karşı daha hoşgörülü ve sevgi dolu başlamayı ister. Ancak, bütün bu iyi niyetlere rağmen, istenmeyen durumlar ile karşılaşabilirler. Yoğun ve stresli çalışma hayatı ve vaktin kısıtlılığı bu istenmeyen durumların başında gelir. Dünyayı saran salgın hastalığın sağlığımızı yoğun olarak tehdit ettiği bu günlerde tedbir ve ilgili yeni kısıtlamalar önümüzdeki günlerde ailemiz ve evimizde geçireceğimizde vakti çoğaltacak. Ve bu durumu fırsata çevirebiliriz. Aile bağlarını güçlendirebiliriz.  Aile-ev etkinliklerinin çoğalmasıyla aile içi iletişimin verimini arttırabiliriz.