Mehmet Akif ki...

Hayatına, yazdıklarına esir olmuş biri olarak elime alıyorum kalemimin son kalan cümlelerini... Görünüşüyle, duyduklarımla değil yazdıkları ile hayal ettiğim bir adam...

Kurtuluşumuzu destanlaştıran, her duyduğumuzda ayağa kalkıp saygı duruşu gösterdiğimiz, yazdığı her bir sözü yüreğimize kazıyan adam...

Hayatta değil belki ama yaşarmışçasına bizleri yönlendiren ders veren adam...

Halen ismini gördüğümde, duyduğumda tüylerimi diken-diken eden insan, bende onun ışığındayım diye bildiğim insan.

M. Akif ERSOY
Satırları, kelimeleri bırak harfleri onun için yan yana getiremediğim insan.

Yanlış bir sözde bulunurum düşüncesi ile inceltmekten korktuğum adam.

Bugünlerde bile olan genç-yaşlı, yediden yetmişe yetişe bilen çınar...

Veterinerlik dışında hiç bir kelimelerin anlatmaya yetmediği insan...

M.Akif ERSOY.
Birisi onu cehaletten dava edip mahkemeye gittiğinde hâkime: "Ben veterinerim birisi mi hasta olmuş?" diye bilecek kadar sözleri, kılıçtan keskin olan adam.

Al bayrağımızı dalgalandırıp, şahlandırıp onu sözleri ile göklerde kuş gibi uçuran, kışın yüzümüzü vuran soğuk gibi çetin, bazende meltem rüzgârı kadar sıcak olan insan...
Daima andığım zaman bulutların üzerinde zannettiğim, o ve onun gibi şahsiyetlere her zaman muhtaç olduğumuz milletini seven kalbimi iyice alevlendiren, bizi bıraktığı emanetlerle belki rahat uyuyan ya da uyuyamayan insan...
Yoksulluğun cehaletini, yenilmezliğini bizleri unutturan, odasına kapanıp bir mum ışığında, bugünlere yangın olan insan.
Ey! Anadolu çınarı,bu milletin destanı,bu topraklar için yazıp-çizen gönlümde ki tek bestekarım.

Minnet sana,minnet eline aldığın kaleme ve Türk gençliğine armağan ettiğin altınlara...

Saygılar.