Dikkat!.. Cemre düşüyor

Seni ne zaman görsem hep aynı avluda başın önde yere yerin en derinine dalıp gidiyorsun...

Yanından geçer iken kaldırıp başını baktığın o aralık var ya işte!

Diyorum 'benim aralığım bu'.

Gök kubbenin altında bir de o avluda ki kubbedeki duruşun yok mu, işte!

Diyorum ' özlediğim o yer'

Çıktığım hiçbir yolculuğun durağında göremeyeceğim insan o gök kubbenin altında ellerini aç benim için de 'âmin' de...

... Evet, bu hafta sonu yıllar önce gezdiğim ayak bastığım sokakları tekrar - tekrar gezip ciğerlerime kadar içime çektim.

Okul sonrası elimizi yüzümüzü yıkadığımız o çeşme, görürüm umuduyla beklediğimiz o yollar hepsi ne kadar da güzel ve özeldi.

Adım-adım saymak istedim kaldırımları, başım dik yürüyüp karşıma çıkan herkesi güler yüzle selamlayıp huzurumu anlatmak istedim.

Hiç bu kadar özlediğimi hissetmemiştim bu sokakları ayaklarım böylesine huzurla yürümemişti...

Hicrine yandığım kaldır başını da bir bak hele,

Nağmeler yazdığım diline bir kelam sığdır...

Muhabbetini sakladığım sandıkları alda bir aç, açta bir bak neler var...

Sitemden ziyade hasretlik...

Ettiğim arzu niyazı bir kulak ver, bak ne diyor hasretin ateşi kâğıda...

Muhabbetine erdiğim insan aç hele şu kapını, pencereni bak!

Yüreğim toprağa düştü düşecek...

Çizebilseydim değil çizmekten ziyade yazdığım insan; bak bahar kapında bekliyor...

Evet, adından mıdır bilemem ama cemre içimi kor gibi özlemle birlikte yakıp bir yandan da ferahlatıyordu zaten atalarımız da boşuna dememiş cemre; "kor haline gelmiş ateştir" diye... Toprak ısındı, ısındı ki dedem toprağın bahrına salıverdi tohumları...

İlk ateşi gökyüzünün kucağına bıraktılar 19-20 Şubatta sonra baktılar gördüler o da yetmedi suya saldılar 26-27 Şubatta ve gün gelecek toprağa da atacaklar...

Nasılda salına-salına geliyor keyfi keder yaşadığı daracık mahallesinden, kafası ne kadar dinç, yüreği cemreden önce toprağa düşmüş insanlar açın kapınızı, pencerenizi, basın çıplak ayaklarınızla toprağa, bakın bahar geliyor ekin sevgi tohumlarını yeryüzüne...