Mirassınız bana...

Kardeşleri olmalı insanın... Gözünü kırpmadan canını verebileceği.  Kendinden daha çok onu düşüneceği. İşte benim de iki tane dünya tatlısı, gözünden acı yaş akmaması için her şeyi yapabileceğim mutluluk kaynaklarım var. Bugün ki köşemi onlara ayıracağım. İki dünya tatlısı cana...

****************
Emirhan'ım...  ve Esra'm...
Çocukken bebeklerinle evcilik oynamayı bırakıp onunla minik minik arabalar sürmeye başladım. Hatalarıyla, öfkeleriyle ve kıskançlıklarıyla sahiplenici bir abla oldum.
Kardeşlerinin olması ne demek bilirim, ama en çokta abla olmayı...
Emirhan'ım daha 17'sinde. Boyuna posuna baktığın zaman, 'Kocaman adam olmuş' diyorlar.
Ama ben hala gözüne baktığım zaman küçücük bir bebek gibi severim onu.
Küçükken bisikletten düşüp kaşını yarmıştı. Ben ondan daha çok ağlamıştım. Tez canlı bir ablayım maalesef.
O kadar korkmuştum ki. Ablayım diye her zaman en doğru misyonu vermek zorundaymışım gibi bir durum var ama, maalesef konu can olunca pekte sakin ve soğuk kanlı kalamıyormuş meğerse insan. Ufacık hastalığında burnunun ucu sızlar, biraz üzüldüğünde gönlünden bir şeyler kopar ya, öyle bir şey işte...

Hiç çok başarılı dahiyane bir çocuk olsun demedim ondan için, her zaman göğsü merhametli olsun insan kazansın istedim. O yolda da gidiyorlar ikisi de çok şükür.
Göğsü merhamet dolu, iyi kalpli dost canlısı, hatırnaz... Pek de delikanlıdır Emirhan'ım...
Hatıra kalacak bu satırlar sizlere.
Çok şükür varlığına...
*****************
Esra'm; Canım kardeşim, doğduğun andan itibaren annemin aldığı bir örnek elbiseleri, odamızı, kitaplarımızı, gözyaşlarımızı, paylaştık. Hayatımın her anında her yerinde derin derin izler bırakan, can parçam... Onun da doğum günü bugün...  Şu an taaa oralarda olamasam da, bu yanında olmadığım anlamına gelmez ki... Değil mi?

Ruhuna iyi gelecek bütün güzellikleri doğum günü hediyesi olarak önüne serebilsem keşke.  Ama bu okuduğun satırlarda, şu an okuduğun her yerdeyim...

İyi ki varsın Ablacığım. İyi ki de doğdun. Ailemizle geçireceğimiz, mutlu, sağlıklı yaşlar diliyorum...

Babam pazarcılık yaparken 'Kavun' almaya giderdik Balıkesir, Bandırma'ya kardeşlerimle. İki tona yakın kavun yüklerdik, kamyonete. Yolda bir kaset takardık gelip giderken hep onu dinlerdik. CD ile filan çok geç tanıştık biz.  Akşam gelir aldığımız kavunları indirip kasalara koyar tekrar arabaya yerleştirirdik. Ertesi sabah babama iş kalmasın diye samanların içerisinde düşüp kalkardık işte.

Ruhunda çocukluğundan taşıdığın izlerin aynı kişilere sahip olmak demektir aslında bir nebze kardeş olabilmek.  Ben anlatıyorum ama onlar okurken yaşayacak eminim ki. Ona çok kızıyorum çünkü diye başlayıp ama kıyamıyorum ki diye biten cümleler söylemektir. Bizde hepsi mevcut. (Gülüyor)

Kardeşlik duygusunun bence dünyada eşi benzeri yoktur. Sevgilerin en ama en kuvvetlisidir o.Uzun lafın kısası kardeşleri olmalı insanın yüreğinden bir parça taşıyıp her yere götürdüğü hep. Mirassınız bu kalbe. 'Sen dalga geç benim söylediklerimle, umursama... Ama ben ne söylüyorsam seni sevdiğimden söylüyorum.  Ablayım ben abla!'' cümlesini duymaya bayılır kardeşler.

Öyle diyorum ben de işte... Onlar da bayılıyor duymaya.

Ablayım ben abla! (Gülüyor)