1 yıl olmuş dedem

Canım dedem... Ne kadar da özlemişim bu hitabı. Keşke şimdi yanımda olsan da 'Canım dedem' deyip o pamuk sakallarını sevsem... Bazen çocukça hareket ettiğimi düşünüp kendimi, dilimi ve yüreğimi susturmaya çalışsam da yapamıyorum.

Şu yumruk kadar kalpte öyle derin bir acı oldu ki yokluğun. Onu ne yapsam da kapatamıyorum...

"İnsanlık,şefkat hayat ondaydı" merhamet,yürek ondaydı. O gidince çocukluğum da gitti sanki.

Birçok ilki onunla yaşadığım içindir belki de.

Daha numarasını bile silemedim. Yalan gibi geliyor çünkü.

Sesini duyar gibi oluyorum bazen, 'Ah hergele ah' diye büyüttü beni.

Nasıl çıkılır ki etkisinden. ?

Ellerimden tutardı, kahveye götürürdü beni 'Kuşburnu' içmeye...

Daha neler neler dedikçe hasretim başlıyor işte.

***

Sonra bir de hastane, ameliyat işleri çıktı başımıza... O pamuk sakallarını kestiler. Artık batmayacaktı yanaklarımıza sakalların.

İnsanın içi dayanmıyor o canından can olanın artık olmayışına.

Telefon gelip, öldüğünü öğrendiğim an dondum kaldım. Ağlayamamıştım. 'Ağlasana aptal' diyordum içten içe. Meğerse yüreğim ağlarmış.

Günün her anı anıyorum seni dedem. İçimden atamadığım bu buruk ve acıtan duyguları eminim ki yıllar sonra da hep aynı şekilde yaşayacağım.

Her Cuma 'Hayırlı Cumalar' dedem der arardım. Artık arayamıyorum ama, bu yalan dünyadan selam gön deriyorum sana 'Cumanı mübarekliyorum' hep. İnşallah duyuyorsundur, inşallah alıyorsundur selamımı dedem...

Onsuz koskoca bir yıl geçti gitti hiç anlamadan. Bugün almıştık acı haberini. Çok istemişlerdi kurtarmak ama ellerinde değilmiş... Öyle demişti doktorlar.

Annemin hastaneye gittiğim de koridor köşesinde çaresizce ağlayışı... Hepsi dün gibi.

Hep söylüyorum ölüm 'Hak' fakat çok zor alışmak. Allah geride kalanlara sabır versin diyorlar ya öyle gerçekten.

Vakur insan dedem, sana bir söz vermiştim. Hayat maratonunda evlenmeyi düşündüğüm adamı sana getirecektim. Benim evlenmemi çok istiyordun. İsteme olayımda her şeyimde sen olacaktın, hatta çocuğumun adını bile sen koyacaktın. Ama nasip olmadı dedem... Sen vefat edince bende sana verdiğim sözü tuttum ve mezarına getirdim. İnşallah görmüşsündür duymuşsundur.

Bu acı ilk gün ki gibi hep kanıyor.

Dönmeyeceksin geriye, Ne sesin gelecek en derinlerden nede kendin.

Artık tek hatıran resimlerden kalma suretin bize.

Ama olsun dedem. Ben artık biliyorum ki ulaşılamayacak bir yerde de olsan, ruhun hep benimle yürüyor.

Geçen yıl bugün aramızdan ayrıldın. Mekânın cennet, makamın Ali olmuştur inşallah...